Στην Ελλάδα εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιτίας επονείδιστων πολιτικών αποφάσεων συνειδητά μειοδοτικών ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη δημογραφική μας συρρίκνωση, το προστάδιο λεηλασίας και βλέψεων εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας από όλες τις γειτονικές χώρες.
Τα φαινόμενα και οι ορατές πρωτόγνωρες μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που συναντώνται:
Η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και η αλλοίωση της πληθυσμιακής-θρησκευτικής ισορροπίας ποσοστών στη Χώρα.
Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με την εκδίωξη των Ελλήνων κατοίκων λόγω οικονομικής πολιτικής του ίδιου του Ελληνικού Κράτους.
Η αλλαγή του ισοζυγίου δυνάμεων και ο επερχόμενος επηρεασμός των εκλογών καθιερώνοντας έναν δημογραφικό "ανταγωνισμό" θρησκευτικο-πολιτιστικής "συγκυριαρχίας"ώστε να τίθεται θέμα προσεταιρισμού μέσω μειονοτικών κομμάτων ή πληθυσμών από θρησκευτικά προσκείμενες γειτονικές και μη, χώρες σε σχέση με τους αλλοδαπούς που θα πολιτογραφούνται.
Τα άνωθεν αναφέρονται ως ενδεικτικά των επιπτώσεων της γεωπολιτικής δημογραφικής αλλοίωσης, ενώ πλέον συναντάται και (ο εν είδει) εποικισμός που συντελείται γενικευμένα εν καιρώ ειρήνης, ο οποίος αλλοιώνει με γεωστρατηγικές και πολιτιστικές σκοπιμότητες και προεκτάσεις τη δημογραφική και πολιτιστική σύνθεση του πληθυσμού μιας χώρας.
Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται μέσω της κατασκευής τεχνητώς τετελεσμένων ανάπτυξης και εγκατάστασης εθνοτικών ομάδων παραλλήλως με πολιτικές "θετικής δράσης", ή καθιέρωση "ουδετερόθρησκου κράτους" όπου και κατά συνέπεια παρατηρείται σειρά κοινωνικών δυνητικών αλλά και αναμενόμενων φαινομένων που παρήχθησαν (εξαιτίας αυτής της πολιτικής) όπως ασύμμετρη διατάραξη της διεθνούς ειρήνης και φονταμενταλισμός, εισαγόμενη αύξηση κάθε είδους εγκληματικότητας εν είδη πειραματισμού κατ΄ αντιστοιχία νομιμοποίησης πολιτικής εποικισμού στο όνομα και το ανυπόστατο πρόσχημα κάποιας δήθεν αφομοίωσης.
Οι δημιουργοί αυτής της κατάστασης φέροντες πολιτικά και νομοθετικώς και την ηθική ευθύνη είναι πολιτικοί, νομικοί και δικαστικοί λόγω της κατά συρροή παράβασης καθηκόντων, κομματικές οργανώσεις, τοπικές και πανευρωπαϊκές οργανώσεις δικαιωμάτων και ισότητας της Ε.Ε., νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, συγκεκριμένα μπλοκ χρηματοοικονομικών και κατασκευαστικών οργανισμών επιρροής που υποστηρίζουν ή και χρηματοδοτούν πολιτικές "εισαγωγής εργασίας".
Μέσω του ίδιου του Ο.Η.Ε. και Ε.Ε. καθώς και εμμέσως εκ των συντελεστών συνθηκών εμπορίου και διευκόλυνση της πολιτικής αθρόας εργασιακής ένταξης (βλέπε άρθρο εδώ) που προβλέπεται εντός της ευρωπαϊκής "Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης" (τουλάχιστον όσον αφορά κάποια τμήματα της), έχει κηρυχθεί ένας ιδιότυπος πόλεμος συγκεκαλυμμένα σε νομοθετικό επίπεδο και διατάξεων μεθοδευμένα ως ασύμμετρη επιθετική ενέργεια εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και των πληθυσμών των κρατών της Ευρώπης ανάλογης και με τα ίδια μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιπτώσεων και παραγόμενων φαινομένων που αποτελούν διαχρονικά σε μεγάλο βαθμό το έρεισμα και των διαπραγματευόμενων θεμάτων ψηφισθέντων συνθηκών σε σχέση με δικαιώματα πληθυσμών σε εμπόλεμες περιοχές ή υπό κατοχικές δυνάμεις.
Αυτό συμβαίνει τουλάχιστον εδώ και δεκαπέντε χρόνια και εντάθηκε με τα φαινόμενα της "αραβικής άνοιξης" και του συριακού, αφού η είσοδος οιουδήποτε στη χώρα μας γίνεται πλέον ανενόχλητα κυρίως μέσω των δικτύων δουλεμπορίου παράλληλα με την συνδρομή από μη κυβερνητικές οργανώσεις στέλνοντας στην Ελλάδα μέσω θαλάσσης και από τα σύνορα του Έβρου από την Τουρκία όποιους και όσους θέλει με γεωπολιτικές σκοπιμότητες και ουδείς από τους εκάστοτε κυβερνώντες αξίωσε να υπάρξει ναυτικός αποκλεισμός των παράλιων της Τουρκίας και της Λιβύης, ώστε να σταματήσει αυτός ο εποικισμός και να αποτραπεί η μουσουλμανοποίηση ( ήτοι η συνεχή διαφοροποποίηση επιρροής πολιτιστικών ή εκπαιδευτικών καθιερώσεων μέσω "ουδετεροθρησκου κράτους"), και η δημογραφική αλλοίωση.
Η διαφορά πλέον είναι πως η συμφωνία για το Μεταναστευτικό "Global Compact for Safe, Orderly and Regular Migration" (κυρίως οικονομικίστικων ρυθμιστικών προσχημάτων περί ανάγκης δήθεν εισαγωγής εργασίας σύμφωνα και με ντιρεκτίβες της παγκόσμιας τράπεζας) αποτελεί τη συνένωση παλαιότερων συμφωνιών και διατάξεων υπό την ατζέντα 2030 όπως η Διακήρυξη της Νέας Υόρκης στη Σύνοδο του ΟΗΕ το 2016. Στα ίδια πλαίσια, ο ΟΗΕ στηρίζει απόλυτα την παγκόσμια μεταναστευτική πολιτική που επιδιώκει να καθιερώσει ένα ενιαίο πολυπολιτισμικό μοντέλο, αφαιρώντας τα εθνικά σύνορα συνολικά. Η πολυπολιτισμική "πολυμορφική" κοινωνία θεωρείται ως βασικό τμήμα για την 2030 Ατζέντα, που έχει μπει ως χρονικός σκοπός υλοποίησης όλων αυτών που προτάσσει.
Το σύμφωνο επιβάλει ένα καθεστώς απεριόριστης ελεύθερης μετακίνησης και εξασφάλισης της, παρουσιάζοντας και αναγνωρίζοντας το ως δικαίωμα , αλλά δεν σέβεται κανένα δικαίωμα των υπό πληθυσμιακή συρρίκνωση Εθνών και των χωρών που υποχρεώνονται να δεχθούν τους μετακινηθέντες. Επιβάλλει ουσιαστικά την κατάργηση των συνόρων μέσω εννοιολογικής πολιτιστικής αλλοίωσης και ραγδαίας αλλαγής του νομικού υποβάθρου, εθιμικού, και διεθνούς δικαίου επ΄αυτού. "Νομιμοποιεί" άμεσα και εμμέσως πανευρωπαϊκώς με διάφορα δόλια μέσα και προσχήματα δικαιωμάτων αυτήν την κατάσταση δουλεμπορίου και ταυτοχρόνως επιβάλει "οικογενειακό προγραμματισμό" εγκληματικής πραξικοπηματικής πολιτικής εις βάρος δυτικών κοινωνιών και πληθυσμών εξαναγκάζοντας τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε αφομοίωση ή καταστροφή του πολιτισμού τους από κυβερνητικές πραξικοπηματικές ενέργειες και αποφάσεις παράδοσης εθνικής κυριαρχίας σε δοτό προσωπικό διεθνών οργανισμών παραβιάζοντας άμεσα και τη διακήρυξη των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Πληθυσμών που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση με το Ψήφισμα 61/295 της 13ης Σεπτεμβρίου 2007 εδώ περισσότερα για το ψήφισμα 61/295.
Συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς διεθνώς ένα οργανωμένο δουλεμπόριο απουσίας κάθε βούλησης μεγάλων δυνάμεων να αποτρέπουν αυτές τις μετακινήσεις με υποβοηθήσεις και μέσω συνεννοήσεων με τις τοπικές κυβερνήσεις κρατών του τρίτου κόσμου, ή των αναπτυσσόμενων οικονομιών, συνδράμοντας μόνο την προπαγάνδα επικάλυψης εκλεπτυσμού μιας αντικαταστατικής πολιτικής εποικισμού, παρά του ότι οι υποστηρικτές και το επιτελικό προσωπικό της 2030 προσπαθούν να αποκρύψουν στο όνομα δήθεν του ανθρωπισμού τη μεθόδευση τους.
Ουδείς ενδιαφέρεται από τους έχοντες την ευθύνη σε διεθνείς οργανισμούς, καθιερωμένα κόμματα, μονάδες ασφαλείας. Αντιθέτως μέσω διεθνούς νομοθετικού εκτελεστικού και δικαστικού πραξικοπήματος προσπαθούν να εκλογικεύσουν το πρόβλημα και την ασύμμετρη απειλή της λαθρομετανάστευσης κατ΄ εντολών και ντιρεκτίβων της παγκόσμιας τράπεζας και εν μέσω ακατανόητων ασυναρτησιών και ετικετών περί ανάγκης "πολυμορφισμού" και σύγκρισης των ανθρώπινων κοινωνιών και της δήθεν ανάγκης πολυπολιτισμικότητας με την αξία της "βιοποικιλότητας" και της "παγκόσμιας κληρονομίας"όπως προτάσσουν στην οικουμενική διακήρυξη της UNESCO (Παρίσι 2 Νοεμβρίου 2001) για την "πολιτιστική πολυμορφία".
Ως γνωστόν αυτή η πολιτική προωθείται και επιβάλλεται ολοκληρωτικά και απόλυτα συγκεντρωτικά και γεωπολιτικά και από άποψη εμβόλιμης κοινωνικής μηχανικής δημογραφικού και πολιτιστικού περιεχομένου αποκλειστικά σε κράτη και προηγμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου, δεδομένης πως η δημογραφική αλλοίωση συμπεριλαμβανομένης οικονομικών πολιτικών που εμφανώς έχουν μακροχρόνιο αρνητικό αντίκτυπο στο δημογραφικό εκλαμβάνονται ως προστάδιο γενοκτονίας.
Ενδεικτικά τα ποσοστά ανεργίας από ΔΟΕ και τον ΟΟΣΑ στις αναπτυσσόμενες χώρες και σε ευρωπαϊκά κράτη ως ακόμα μια παράμετρος η οποία δείχνει πως δεν υπάρχει κανένα έρεισμα εισαγωγής εργασίας και υποβοήθησης της μετανάστευσης σε σύγκριση και με τα δεδομένα πολύ υψηλών ποσοστών ανεργίας σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Εδώ: wikipedia-ποσοστά ανεργίας/
(Βλέπε Διάσκεψη και οικουμενική διακήρυξη της UNESCO - ΠΑΡΙΣΙ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2001 unesco -cultural_diversity -pdf ως διαφαινόμενη προπαρασκευαστική της συμφωνίας στο Μαρακές και του συνολικού περιεχομένου της 2030 ή παρεμφερώς του ζητήματος "παγκόσμιας διακυβέρνησης" που τίθεται στα πλαίσια συζητήσεων και παραθέσεων του Ο.Η.Ε.).
Η Ε.Ε. και προσωπικό του Ο.Η.Ε. συμμετέχουν οργανωμένα παραθέτοντας διάφορες προσχηματικές "ανθρωπιστικές" και πανανθρώπινες προθέσεις, ή εντελώς ακατανόητες αναμείξεις με περιβαλλοντολογικά αφηγήματα απευθυνόμενοι σε πρόσωπα, παράγοντες και οργανώσεις της χρηματοπιστωτικής ελίτ για την υποστήριξη της υλοποίησης της ατζέντας, που λειτουργούν περισσότερο συνολικά ως σπασμωδικές ανυπόληπτες προφάσεις ερήμην των πολιτών. Εδώ άρθρο για την ίδρυση του κινήματος «Πανευρώπη» στη Βιέννη ήδη από το 1922, που σκόπευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι ότι ο αληθινός κομμουνισμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ και παραλλήλως πολλοί απ΄αυτούς νομίζουν ότι έχουν τώρα την απάντηση. Έτσι, μετά την έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού που δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί ή να υποβιβαστεί από την δημοσιογραφία, θα υπάρχουν πάντα οι ίδιοι χρήσιμοι ηλίθιοι (όσοι δηλαδή κυρίως ενώ πολιτικά οδύρονται για την άνοδο κάποιων "άκρων", εμμένουν σε μια κατάσταση μονομερούς και συνεχούς υπεραπλούστευσης και παράλογης υποβάθμισης πολιτιστικών και οικονομικών θεμάτων) των ευρωπαϊστικών κομμάτων και νομοπαρασκευαστικών επιτροπών της δικτατορίας της Ε.Ε. και των Βρυξελλών, ή της παγκόσμιας τράπεζας ως τμήμα του Ο.Η.Ε., που θα διαδίδουν ότι απλά δεν ενσωματώθηκαν σωστά οι θρησκευτικές μειονότητες. Επιδιώκουν να συνενώσουν τόσο τον κομμουνισμό όσο και τις πολυπληθείς εισαγώμενες θρησκευτικές, θρησκευτικο-πολιτιστικές και εθνοτικές μειονότητες και κατ΄επέκταση πληθυσμούς εισαγωγής φθηνής εργασίας για να παράγουν αντικαταστατικώς ένα μετασχηματισμένο μετά"δημοκρατικό" και μετά"κομμουνιστικό"και νεοφεουδαλιστικό υπερφίαλο ουτοπικό πολυπολιτισμικό αποτέλεσμα κάτω από αντιεπιστημονικές ασυναρτησίες περί "βιώσιμης ανάπτυξης" και περιβαλλοντολογικής μεταναστευτικής κρίσης.
Όλες αυτές οι βαρύγδουπες διακηρύξεις οι οποίες δημοσιοποιούνται με αντίστοιχο παρεμφερές περιεχόμενο σε μέσα ενημέρωσης, με αναφορές στο περιβάλλον, τον ανθρωπισμό, τον έλεγχο των γεννήσεων σε γηρασμένες κοινωνίες με σοβαρά δημογραφικά προβλήματα υποτίθεται για τη σωτηρία της γης, έχουν περισσότερο το ρόλο αφηγηματικής προπαγανδιστικής ημι-συγκάλυψης των πραγματικών προθέσεων και των οικονομικο-πολιτιστικών διαδικασιών που μεθοδεύονται μέσω νομιμοφανών τάχα εκλεπτυσμένων προσχημάτων από διεθνείς οργανισμούς. Με μια προσεκτικότερη ανασκόπηση φαίνεται πως δεν τις αποκρύπτουν και ιδιαίτερα.
Η Liberation, απορίας άξιον σε τι βαθμό και έκτασης "self-hatred" κοινό αναγνωστών αναφέρεται, προτρέπει την μείωση των γεννήσεων, λανσάροντας τη γενοκτονία των Ευρωπαίων εν μέσω των ίδιων ακατανόητων παρανοϊκών προσχημάτων και ψευδοπροφάσεων για το κλίμα, ενώ πήγε ακόμα πιο πέρα την προπαγάνδα προτρέποντας τις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά και να αφοσιωθούν στο μεταναστευτικό και την υποδοχή μεταναστών. Εδώ περισσότερα.
Στο όνομα του "ανθρωπισμού" και κάποιας πρόφασης αόριστης ανάπτυξης για μεμονωμένα οικονομικά κερδοσκοπικά συμφέροντα επιβάλλουν την καθιέρωση απειράριθμου εισαγώμενου πάμφθηνου εργατικού δυναμικού και την τεχνητή κατασκευή μειονοτήτων σε ευρωπαϊκά κράτη με δεδομένο τα υψηλά και σχετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας σε ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και άνευ οικονομικού ή πολιτιστικού αντικειμένου κάποιας διεθνούς συμφωνίας εμβόλιμης πολιτιστικής ανάμειξης ή εισαγωγή εργασίας.
Πλέον γίνεται περισσότερο κατανοητό τι διαδραματίστηκε κοινωνικά στις ΗΠΑ και αποτυπωμένα στις εκλογές ως συγκοινωνούσα αλλαγή με την Ευρωπαϊκή ευρωσκεπτικιστική μεταστροφή σε χώρες κυρίως της κεντρικής Ευρώπης, εν μέρει αλλά με μεγάλο δυναμικό του Ην. Βασιλείου και της Ιταλίας. Δεν είναι δυνατόν να βγουν άμεσα συμπεράσματα λεπτομερώς για τις μακροπρόθεσμες πολιτιστικές προθέσεις και πολιτικές αναθεωρήσεις όλων των ευρωσκεπτικιστών δυνάμεων και των μετεκλογικών ΗΠΑ, αλλά δίνονται ήδη κάποιες ενδείξεις ρήξης με την ευρωπαϊκή πολιτική ανοιχτών συνόρων, και συμφωνιών υπερφορολόγησης που επιβάλλονται από το ολοκληρωτικό καθεστώς της Ε.Ε. και οργανώσεις του Ο.Η.Ε. με πρόσχημα το περιβάλλον και την εν είδει θρησκευτικής σέκτας της δήθεν κλιματικής αλλαγής των περιβαλλοντολογικών διατάξεων.
Εξ' αυτών των χωρών ξεκίνησε η διένεξη με την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης, συμφώνων που αφορούσαν εμπορικές συμφωνίες ΗΠΑ και Ασιατικών χωρών, όπως και η διαφωνία με τη συγκεχυμένη διαχείριση των αθρόων μεταναστευτικών ροών και του προσφυγικού. Είναι γεγονός πως σχηματίζονταν ένας καλώς εννοούμενος διαχωρισμός οικονομικής γεωπολιτικής και ουσιαστικά διαφορετικής άποψης περί πολιτιστικών φαινομένων αρκετά πριν τις προπαρασκευαστικές διαδικασίες για το brexit και πριν την αλλαγή στην προεδρία των ΗΠΑ που έχουν προκαλέσει σφοδρές σπασμωδικές αντιδράσεις της ευρωπαϊστικής αριστεράς στην Ευρώπη, δηλαδή της κεντρικής πολιτικής γραμμής της Ε.Ε. και των δοτών ομόλογων ευρωπαϊκών κομματιδίων, ενώ τεκταίνεται ένας συνδυασμένος πόλεμος από τα ΜΜΕ, τα Πανεπιστήμια, την εξωτερική κεντρική οικονομική πολιτική της Ε.Ε. υπό τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, φεμινιστικές οργανώσεις, περιβαλλοντικούς οργανισμούς.
Ανανεωμένο. οι συνθήκες που αφορούν την καταδίκη εποικιστικής πολιτικής ή κάποιες άλλες της ε.ε. που αφορούν κυρίως το εμπόριο προσεγγίζονται συγκριτικά ενώ κάποιες παραπομπές μεταρρυθμιστικών συνθηκών δεν είναι κατασκευασμένες για την μετανάστευση εξ΄ολοκλήρου, αλλά χρησιμοποιούνται μέσω άλλων συνθηκών ή πολιτικών.
Τα φαινόμενα και οι ορατές πρωτόγνωρες μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που συναντώνται:
Η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και η αλλοίωση της πληθυσμιακής-θρησκευτικής ισορροπίας ποσοστών στη Χώρα.
Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με την εκδίωξη των Ελλήνων κατοίκων λόγω οικονομικής πολιτικής του ίδιου του Ελληνικού Κράτους.
Η αλλαγή του ισοζυγίου δυνάμεων και ο επερχόμενος επηρεασμός των εκλογών καθιερώνοντας έναν δημογραφικό "ανταγωνισμό" θρησκευτικο-πολιτιστικής "συγκυριαρχίας"ώστε να τίθεται θέμα προσεταιρισμού μέσω μειονοτικών κομμάτων ή πληθυσμών από θρησκευτικά προσκείμενες γειτονικές και μη, χώρες σε σχέση με τους αλλοδαπούς που θα πολιτογραφούνται.
Τα άνωθεν αναφέρονται ως ενδεικτικά των επιπτώσεων της γεωπολιτικής δημογραφικής αλλοίωσης, ενώ πλέον συναντάται και (ο εν είδει) εποικισμός που συντελείται γενικευμένα εν καιρώ ειρήνης, ο οποίος αλλοιώνει με γεωστρατηγικές και πολιτιστικές σκοπιμότητες και προεκτάσεις τη δημογραφική και πολιτιστική σύνθεση του πληθυσμού μιας χώρας.
Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται μέσω της κατασκευής τεχνητώς τετελεσμένων ανάπτυξης και εγκατάστασης εθνοτικών ομάδων παραλλήλως με πολιτικές "θετικής δράσης", ή καθιέρωση "ουδετερόθρησκου κράτους" όπου και κατά συνέπεια παρατηρείται σειρά κοινωνικών δυνητικών αλλά και αναμενόμενων φαινομένων που παρήχθησαν (εξαιτίας αυτής της πολιτικής) όπως ασύμμετρη διατάραξη της διεθνούς ειρήνης και φονταμενταλισμός, εισαγόμενη αύξηση κάθε είδους εγκληματικότητας εν είδη πειραματισμού κατ΄ αντιστοιχία νομιμοποίησης πολιτικής εποικισμού στο όνομα και το ανυπόστατο πρόσχημα κάποιας δήθεν αφομοίωσης.
Οι δημιουργοί αυτής της κατάστασης φέροντες πολιτικά και νομοθετικώς και την ηθική ευθύνη είναι πολιτικοί, νομικοί και δικαστικοί λόγω της κατά συρροή παράβασης καθηκόντων, κομματικές οργανώσεις, τοπικές και πανευρωπαϊκές οργανώσεις δικαιωμάτων και ισότητας της Ε.Ε., νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, συγκεκριμένα μπλοκ χρηματοοικονομικών και κατασκευαστικών οργανισμών επιρροής που υποστηρίζουν ή και χρηματοδοτούν πολιτικές "εισαγωγής εργασίας".
Μέσω του ίδιου του Ο.Η.Ε. και Ε.Ε. καθώς και εμμέσως εκ των συντελεστών συνθηκών εμπορίου και διευκόλυνση της πολιτικής αθρόας εργασιακής ένταξης (βλέπε άρθρο εδώ) που προβλέπεται εντός της ευρωπαϊκής "Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης" (τουλάχιστον όσον αφορά κάποια τμήματα της), έχει κηρυχθεί ένας ιδιότυπος πόλεμος συγκεκαλυμμένα σε νομοθετικό επίπεδο και διατάξεων μεθοδευμένα ως ασύμμετρη επιθετική ενέργεια εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και των πληθυσμών των κρατών της Ευρώπης ανάλογης και με τα ίδια μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιπτώσεων και παραγόμενων φαινομένων που αποτελούν διαχρονικά σε μεγάλο βαθμό το έρεισμα και των διαπραγματευόμενων θεμάτων ψηφισθέντων συνθηκών σε σχέση με δικαιώματα πληθυσμών σε εμπόλεμες περιοχές ή υπό κατοχικές δυνάμεις.
Αυτό συμβαίνει τουλάχιστον εδώ και δεκαπέντε χρόνια και εντάθηκε με τα φαινόμενα της "αραβικής άνοιξης" και του συριακού, αφού η είσοδος οιουδήποτε στη χώρα μας γίνεται πλέον ανενόχλητα κυρίως μέσω των δικτύων δουλεμπορίου παράλληλα με την συνδρομή από μη κυβερνητικές οργανώσεις στέλνοντας στην Ελλάδα μέσω θαλάσσης και από τα σύνορα του Έβρου από την Τουρκία όποιους και όσους θέλει με γεωπολιτικές σκοπιμότητες και ουδείς από τους εκάστοτε κυβερνώντες αξίωσε να υπάρξει ναυτικός αποκλεισμός των παράλιων της Τουρκίας και της Λιβύης, ώστε να σταματήσει αυτός ο εποικισμός και να αποτραπεί η μουσουλμανοποίηση ( ήτοι η συνεχή διαφοροποποίηση επιρροής πολιτιστικών ή εκπαιδευτικών καθιερώσεων μέσω "ουδετεροθρησκου κράτους"), και η δημογραφική αλλοίωση.
Η διαφορά πλέον είναι πως η συμφωνία για το Μεταναστευτικό "Global Compact for Safe, Orderly and Regular Migration" (κυρίως οικονομικίστικων ρυθμιστικών προσχημάτων περί ανάγκης δήθεν εισαγωγής εργασίας σύμφωνα και με ντιρεκτίβες της παγκόσμιας τράπεζας) αποτελεί τη συνένωση παλαιότερων συμφωνιών και διατάξεων υπό την ατζέντα 2030 όπως η Διακήρυξη της Νέας Υόρκης στη Σύνοδο του ΟΗΕ το 2016. Στα ίδια πλαίσια, ο ΟΗΕ στηρίζει απόλυτα την παγκόσμια μεταναστευτική πολιτική που επιδιώκει να καθιερώσει ένα ενιαίο πολυπολιτισμικό μοντέλο, αφαιρώντας τα εθνικά σύνορα συνολικά. Η πολυπολιτισμική "πολυμορφική" κοινωνία θεωρείται ως βασικό τμήμα για την 2030 Ατζέντα, που έχει μπει ως χρονικός σκοπός υλοποίησης όλων αυτών που προτάσσει.
Το σύμφωνο επιβάλει ένα καθεστώς απεριόριστης ελεύθερης μετακίνησης και εξασφάλισης της, παρουσιάζοντας και αναγνωρίζοντας το ως δικαίωμα , αλλά δεν σέβεται κανένα δικαίωμα των υπό πληθυσμιακή συρρίκνωση Εθνών και των χωρών που υποχρεώνονται να δεχθούν τους μετακινηθέντες. Επιβάλλει ουσιαστικά την κατάργηση των συνόρων μέσω εννοιολογικής πολιτιστικής αλλοίωσης και ραγδαίας αλλαγής του νομικού υποβάθρου, εθιμικού, και διεθνούς δικαίου επ΄αυτού. "Νομιμοποιεί" άμεσα και εμμέσως πανευρωπαϊκώς με διάφορα δόλια μέσα και προσχήματα δικαιωμάτων αυτήν την κατάσταση δουλεμπορίου και ταυτοχρόνως επιβάλει "οικογενειακό προγραμματισμό" εγκληματικής πραξικοπηματικής πολιτικής εις βάρος δυτικών κοινωνιών και πληθυσμών εξαναγκάζοντας τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε αφομοίωση ή καταστροφή του πολιτισμού τους από κυβερνητικές πραξικοπηματικές ενέργειες και αποφάσεις παράδοσης εθνικής κυριαρχίας σε δοτό προσωπικό διεθνών οργανισμών παραβιάζοντας άμεσα και τη διακήρυξη των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Πληθυσμών που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση με το Ψήφισμα 61/295 της 13ης Σεπτεμβρίου 2007 εδώ περισσότερα για το ψήφισμα 61/295.
Συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς διεθνώς ένα οργανωμένο δουλεμπόριο απουσίας κάθε βούλησης μεγάλων δυνάμεων να αποτρέπουν αυτές τις μετακινήσεις με υποβοηθήσεις και μέσω συνεννοήσεων με τις τοπικές κυβερνήσεις κρατών του τρίτου κόσμου, ή των αναπτυσσόμενων οικονομιών, συνδράμοντας μόνο την προπαγάνδα επικάλυψης εκλεπτυσμού μιας αντικαταστατικής πολιτικής εποικισμού, παρά του ότι οι υποστηρικτές και το επιτελικό προσωπικό της 2030 προσπαθούν να αποκρύψουν στο όνομα δήθεν του ανθρωπισμού τη μεθόδευση τους.
Ουδείς ενδιαφέρεται από τους έχοντες την ευθύνη σε διεθνείς οργανισμούς, καθιερωμένα κόμματα, μονάδες ασφαλείας. Αντιθέτως μέσω διεθνούς νομοθετικού εκτελεστικού και δικαστικού πραξικοπήματος προσπαθούν να εκλογικεύσουν το πρόβλημα και την ασύμμετρη απειλή της λαθρομετανάστευσης κατ΄ εντολών και ντιρεκτίβων της παγκόσμιας τράπεζας και εν μέσω ακατανόητων ασυναρτησιών και ετικετών περί ανάγκης "πολυμορφισμού" και σύγκρισης των ανθρώπινων κοινωνιών και της δήθεν ανάγκης πολυπολιτισμικότητας με την αξία της "βιοποικιλότητας" και της "παγκόσμιας κληρονομίας"όπως προτάσσουν στην οικουμενική διακήρυξη της UNESCO (Παρίσι 2 Νοεμβρίου 2001) για την "πολιτιστική πολυμορφία".
Ως γνωστόν αυτή η πολιτική προωθείται και επιβάλλεται ολοκληρωτικά και απόλυτα συγκεντρωτικά και γεωπολιτικά και από άποψη εμβόλιμης κοινωνικής μηχανικής δημογραφικού και πολιτιστικού περιεχομένου αποκλειστικά σε κράτη και προηγμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου, δεδομένης πως η δημογραφική αλλοίωση συμπεριλαμβανομένης οικονομικών πολιτικών που εμφανώς έχουν μακροχρόνιο αρνητικό αντίκτυπο στο δημογραφικό εκλαμβάνονται ως προστάδιο γενοκτονίας.
Ενδεικτικά τα ποσοστά ανεργίας από ΔΟΕ και τον ΟΟΣΑ στις αναπτυσσόμενες χώρες και σε ευρωπαϊκά κράτη ως ακόμα μια παράμετρος η οποία δείχνει πως δεν υπάρχει κανένα έρεισμα εισαγωγής εργασίας και υποβοήθησης της μετανάστευσης σε σύγκριση και με τα δεδομένα πολύ υψηλών ποσοστών ανεργίας σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Εδώ: wikipedia-ποσοστά ανεργίας/
(Βλέπε Διάσκεψη και οικουμενική διακήρυξη της UNESCO - ΠΑΡΙΣΙ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2001 unesco -cultural_diversity -pdf ως διαφαινόμενη προπαρασκευαστική της συμφωνίας στο Μαρακές και του συνολικού περιεχομένου της 2030 ή παρεμφερώς του ζητήματος "παγκόσμιας διακυβέρνησης" που τίθεται στα πλαίσια συζητήσεων και παραθέσεων του Ο.Η.Ε.).
Η Ε.Ε. και προσωπικό του Ο.Η.Ε. συμμετέχουν οργανωμένα παραθέτοντας διάφορες προσχηματικές "ανθρωπιστικές" και πανανθρώπινες προθέσεις, ή εντελώς ακατανόητες αναμείξεις με περιβαλλοντολογικά αφηγήματα απευθυνόμενοι σε πρόσωπα, παράγοντες και οργανώσεις της χρηματοπιστωτικής ελίτ για την υποστήριξη της υλοποίησης της ατζέντας, που λειτουργούν περισσότερο συνολικά ως σπασμωδικές ανυπόληπτες προφάσεις ερήμην των πολιτών. Εδώ άρθρο για την ίδρυση του κινήματος «Πανευρώπη» στη Βιέννη ήδη από το 1922, που σκόπευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι ότι ο αληθινός κομμουνισμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ και παραλλήλως πολλοί απ΄αυτούς νομίζουν ότι έχουν τώρα την απάντηση. Έτσι, μετά την έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού που δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί ή να υποβιβαστεί από την δημοσιογραφία, θα υπάρχουν πάντα οι ίδιοι χρήσιμοι ηλίθιοι (όσοι δηλαδή κυρίως ενώ πολιτικά οδύρονται για την άνοδο κάποιων "άκρων", εμμένουν σε μια κατάσταση μονομερούς και συνεχούς υπεραπλούστευσης και παράλογης υποβάθμισης πολιτιστικών και οικονομικών θεμάτων) των ευρωπαϊστικών κομμάτων και νομοπαρασκευαστικών επιτροπών της δικτατορίας της Ε.Ε. και των Βρυξελλών, ή της παγκόσμιας τράπεζας ως τμήμα του Ο.Η.Ε., που θα διαδίδουν ότι απλά δεν ενσωματώθηκαν σωστά οι θρησκευτικές μειονότητες. Επιδιώκουν να συνενώσουν τόσο τον κομμουνισμό όσο και τις πολυπληθείς εισαγώμενες θρησκευτικές, θρησκευτικο-πολιτιστικές και εθνοτικές μειονότητες και κατ΄επέκταση πληθυσμούς εισαγωγής φθηνής εργασίας για να παράγουν αντικαταστατικώς ένα μετασχηματισμένο μετά"δημοκρατικό" και μετά"κομμουνιστικό"και νεοφεουδαλιστικό υπερφίαλο ουτοπικό πολυπολιτισμικό αποτέλεσμα κάτω από αντιεπιστημονικές ασυναρτησίες περί "βιώσιμης ανάπτυξης" και περιβαλλοντολογικής μεταναστευτικής κρίσης.
Όλες αυτές οι βαρύγδουπες διακηρύξεις οι οποίες δημοσιοποιούνται με αντίστοιχο παρεμφερές περιεχόμενο σε μέσα ενημέρωσης, με αναφορές στο περιβάλλον, τον ανθρωπισμό, τον έλεγχο των γεννήσεων σε γηρασμένες κοινωνίες με σοβαρά δημογραφικά προβλήματα υποτίθεται για τη σωτηρία της γης, έχουν περισσότερο το ρόλο αφηγηματικής προπαγανδιστικής ημι-συγκάλυψης των πραγματικών προθέσεων και των οικονομικο-πολιτιστικών διαδικασιών που μεθοδεύονται μέσω νομιμοφανών τάχα εκλεπτυσμένων προσχημάτων από διεθνείς οργανισμούς. Με μια προσεκτικότερη ανασκόπηση φαίνεται πως δεν τις αποκρύπτουν και ιδιαίτερα.
Η Liberation, απορίας άξιον σε τι βαθμό και έκτασης "self-hatred" κοινό αναγνωστών αναφέρεται, προτρέπει την μείωση των γεννήσεων, λανσάροντας τη γενοκτονία των Ευρωπαίων εν μέσω των ίδιων ακατανόητων παρανοϊκών προσχημάτων και ψευδοπροφάσεων για το κλίμα, ενώ πήγε ακόμα πιο πέρα την προπαγάνδα προτρέποντας τις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά και να αφοσιωθούν στο μεταναστευτικό και την υποδοχή μεταναστών. Εδώ περισσότερα.
Στο όνομα του "ανθρωπισμού" και κάποιας πρόφασης αόριστης ανάπτυξης για μεμονωμένα οικονομικά κερδοσκοπικά συμφέροντα επιβάλλουν την καθιέρωση απειράριθμου εισαγώμενου πάμφθηνου εργατικού δυναμικού και την τεχνητή κατασκευή μειονοτήτων σε ευρωπαϊκά κράτη με δεδομένο τα υψηλά και σχετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας σε ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και άνευ οικονομικού ή πολιτιστικού αντικειμένου κάποιας διεθνούς συμφωνίας εμβόλιμης πολιτιστικής ανάμειξης ή εισαγωγή εργασίας.
Πλέον γίνεται περισσότερο κατανοητό τι διαδραματίστηκε κοινωνικά στις ΗΠΑ και αποτυπωμένα στις εκλογές ως συγκοινωνούσα αλλαγή με την Ευρωπαϊκή ευρωσκεπτικιστική μεταστροφή σε χώρες κυρίως της κεντρικής Ευρώπης, εν μέρει αλλά με μεγάλο δυναμικό του Ην. Βασιλείου και της Ιταλίας. Δεν είναι δυνατόν να βγουν άμεσα συμπεράσματα λεπτομερώς για τις μακροπρόθεσμες πολιτιστικές προθέσεις και πολιτικές αναθεωρήσεις όλων των ευρωσκεπτικιστών δυνάμεων και των μετεκλογικών ΗΠΑ, αλλά δίνονται ήδη κάποιες ενδείξεις ρήξης με την ευρωπαϊκή πολιτική ανοιχτών συνόρων, και συμφωνιών υπερφορολόγησης που επιβάλλονται από το ολοκληρωτικό καθεστώς της Ε.Ε. και οργανώσεις του Ο.Η.Ε. με πρόσχημα το περιβάλλον και την εν είδει θρησκευτικής σέκτας της δήθεν κλιματικής αλλαγής των περιβαλλοντολογικών διατάξεων.
Εξ' αυτών των χωρών ξεκίνησε η διένεξη με την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης, συμφώνων που αφορούσαν εμπορικές συμφωνίες ΗΠΑ και Ασιατικών χωρών, όπως και η διαφωνία με τη συγκεχυμένη διαχείριση των αθρόων μεταναστευτικών ροών και του προσφυγικού. Είναι γεγονός πως σχηματίζονταν ένας καλώς εννοούμενος διαχωρισμός οικονομικής γεωπολιτικής και ουσιαστικά διαφορετικής άποψης περί πολιτιστικών φαινομένων αρκετά πριν τις προπαρασκευαστικές διαδικασίες για το brexit και πριν την αλλαγή στην προεδρία των ΗΠΑ που έχουν προκαλέσει σφοδρές σπασμωδικές αντιδράσεις της ευρωπαϊστικής αριστεράς στην Ευρώπη, δηλαδή της κεντρικής πολιτικής γραμμής της Ε.Ε. και των δοτών ομόλογων ευρωπαϊκών κομματιδίων, ενώ τεκταίνεται ένας συνδυασμένος πόλεμος από τα ΜΜΕ, τα Πανεπιστήμια, την εξωτερική κεντρική οικονομική πολιτική της Ε.Ε. υπό τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, φεμινιστικές οργανώσεις, περιβαλλοντικούς οργανισμούς.
Ανανεωμένο. οι συνθήκες που αφορούν την καταδίκη εποικιστικής πολιτικής ή κάποιες άλλες της ε.ε. που αφορούν κυρίως το εμπόριο προσεγγίζονται συγκριτικά ενώ κάποιες παραπομπές μεταρρυθμιστικών συνθηκών δεν είναι κατασκευασμένες για την μετανάστευση εξ΄ολοκλήρου, αλλά χρησιμοποιούνται μέσω άλλων συνθηκών ή πολιτικών.