Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΑΜΦΙΔΡΟΜΑ ΩΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΩΝ ΔΟΧΕΙΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΟΠΟΥ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ, ΗΤΟΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ «ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ» ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΟΔΙΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΑΓΕΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΩΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΔΙΑΜΕΤΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΑΛΗΛΛΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΤΡΟΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ «ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΩΣ», ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΥΡΗΝΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ ΤΗΣ (ΑΣΤΕΑΚΗΣ) ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΧΩΡΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
Ο
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ
ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟΣ ΙΣΤΟΧΩΡΟΣ "REBEL" - http://www.rebelnet.gr/
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΟΥΣ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΧΟΥΣΑ ΘΕΣΗ
ΤΗΣ
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ ΣΤΗΝ
ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
ΧΩΡΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΠΛΗΘΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΩΝ
ΑΝΤΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΕΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΨΗΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:
"Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ DELEUZE
ΚΑΙ GUATTARI (ΚΑΙ DEBORD)" ~ "THE ART OF WAR: DELEUZE
GUATTARI DEBORD AND THE ISRAELI DEFENCE FORCE" ΠΟΥ Η
ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΔΟΜΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΩΝ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΛΥΕΙ ΚΑΙ
ΔΙΑΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΣΕ
ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΗ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ
ΤΑΚΤΙΚΗ
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΥΛΟΠΟΙΕΙ
ΕΝΤΟΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΠΟΥ
ΤΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΕΙΔΙΚΑ ΠΕΔΙΑ
ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡ-ΑΣΥΜΜΕΤΡΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ
ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ
ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο
ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΩΝ
«ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ
ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ» «ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ
ΣΕ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ» «ΑΝΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ»
ΗΤΟΙ
«ΑΝΑΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΕΑΚΗΣ (URBAN)
ΔΟΜΗΣ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΜΙΚΡΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ»
Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ
ΑΥΤΗ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ~ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΙΟΧΕΤΕΥΕΤΑΙ:
»ΑΙΜΑΤΗΡΩΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ
ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΜΕ ΕΚΑΤΟΜΒΕΣ ΝΕΚΡΩΝ
ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:
»ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΕ ΕΚΤΕΤΑΜΝΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΒΑΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΜΕΣΩ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΩΝ
»ΑΝΑΙΜΑΚΤΩΣ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ
(ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΒΛΕΠΕ ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΕ ΜΑΡΦΙΝ-ΕΓΝΑΤΙΑ)
ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ
ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
»ΑΙΜΑΤΗΡΩΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
»ΑΙΜΑΤΗΡΩΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ
ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΔΡΟΥΝ ΕΝΟΠΛΑ
ΜΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ
ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ (ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΟΑΤΙΚΟ) ΣΚΕΛΟΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΙΑΤΙΚΟ (ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΟ) ΣΚΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ (ΒΕΡΒΕΡΙΚΟ
ΤΥΝΗΣΙΑΚΟ ΜΑΡΟΚΙΝΟ ΑΛΓΕΡΙΝΟ ΝΙΓΗΡΙΑΝΟ) ΣΚΕΛΟΣ ΠΟΥ
ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΛΥΨΗΣ ~ ΑΣΥΛΙΑΣ
ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΕΙ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑΚΩΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ-ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΠΛΕΓΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΔΟΛΙΩΣ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΑ
ΕΝΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΚΗΡΥΧΤΟΥ
ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ-ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ
»ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΣ ΜΕΣΩ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΣΚΕΛΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ ΔΙΟΤΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΕ
ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ
ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΝΑ ΜΑΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ
ΤΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ ΟΠΩΣ Η ΑΓΓΛΙΑ (ΒΛΕΠΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΒΙΑΙΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΕ ΛΟΝΔΙΝΟ) Η ΓΑΛΛΙΑ (ΒΛΕΠΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΒΙΑΙΑ
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΕ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ) ΚΑΙ Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ (ΒΛΕΠΕ
ΕΝΟΠΛΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΡΒΗΓΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΑΝΤΡΕΣ
ΜΠΡΕΪΒΙΚ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΣ
ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ ΚΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ) ΔΙΟΤΙ ΚΥΡΙΟ ΜΕΛΗΜΑ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΘΝΩΝ-ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΜΕΙΞΗ ΤΩΝ
ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΜΕΧΡΙ ΟΛΙΚΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ
ΠΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΕΘΝΗ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΝΗ (ΦΥΛΑ) ΜΕΤΑΞΥ
ΤΟΥΣ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ
ΠΟΛΕΩΝ-ΣΤΟΧΩΝ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΚΑΙ
ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΑΘΕΜΙΤΩΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
ΚΩΜΟΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΩΣ ΜΟΝΤΕΛΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΔΙΩΝ ΜΑΧΗΣ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ
ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΩΝ ΑΣΥΜΜΕΤΡΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ
Ο
ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ
"REBEL"
ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ
DELEUZE
ΚΑΙ GUATTARI ΚΑΙ
DEBORD ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ ΝΕΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΠΟΛΕΩΝ ΟΠΩΣ ΤΗΝ
«ΨΥΧΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ» ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ
ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΑΙ
ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΕΠΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝ ΤΙΣ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ
ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΛΕΩΝ ΟΠΩΣ ΤΗΝ
«ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΩΝ
ΚΤΙΡΙΩΝ ΓΙΑ ΧΡΗΣΗ ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΑΝ
ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ»
ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΜΕΣΩ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΩΝ ΑΝΔΡΩΝ) ΠΟΥ
ΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΚΡΥΦΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ
ΔΗΘΕΝ «ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΩΝ» ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ
ΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΛΕΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ «ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟΙ»
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ
«ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΕΣ» ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΣΕΣ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΔΕΝ
ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΔΟΜΗΜΕΝΟΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΣ
ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ (ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΑΜΕ) Ο
ΟΠΟΙΟΣ ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΔΗΘΕΝ «ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΑ» ΟΛΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ
ΙΣΡΑΗΛ
ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ
"REBEL"
ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΙ Ο ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ
ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ΣΤΗΝ
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥΣ ΑΦΕΛΕΙΣ ΔΙΝΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ
ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΣΤΟ ΟΤΙ
«Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
DELEUZE ΚΑΙ GUATTARI ΚΑΙ DEBORD» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΒΑΥΚΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ
ΙΣΡΑΗΛΙΝΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ
ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ
ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΝΕΡΓΟΥΝ ΠΑΡΟΜΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΟΛΕΜΟ ΔΟΜΗΜΕΝΟ
ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΔΟΜΗΜΕΝΟ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ
ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΝΤΟΛΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΟΠΛΟΣ
ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΗΡΟΣ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ
ΗΜΙ-«ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΗ» ΔΟΜΗΣΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η AL-QAEDA ~ ΑΛ-ΚΑΪΝΤΑ ΩΣ
ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ C.I.A. ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΟΠΟΥ
ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΧΟΝΤΑΣ
ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ~ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ
ΣΤΟΧΟΥ
ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΛΕΩΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
ΠΡΟΩΘΩΝΤΑΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΟΝ
ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ
ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΣΑΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ Η ΟΠΟΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ
ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΔΟΛΙΩΣ ΣΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΦΙΣΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ
ΒΑΝΔΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕ
ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΔΟΛΙΩΣ ΑΠ' ΕΞΩ ΤΟΝ ΔΗΘΕΝ «ΚΑΛΟ»
ΣΙΩΝΙΣΜΟ ΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ
ΣΤΡΕΦΟΜΕΝΕΣ ΩΜΑ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ
ΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΕΥΘΕΩΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ
ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟΣ ΙΣΤΟΧΩΡΟ
"REBEL" - http://www.rebelnet.gr/
ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΘΕΙΑΖΟΥΝ ΤΑ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΩΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΨΥΧΡΟΤΗΤΑ ΤΟ ΠΩΣ ΟΙ
ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΕΙΕΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΕ
ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ
ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΙΧΟΥΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ
ΠΥΚΝΟΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΟΥΝ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ
ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΚΕΧΩΡΗΜΕΝΑ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΕΜΠΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΝΑ
ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΠΑΣΑΣ ΕΝΕΡΓΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΜΑΡΤΥΡΑ ΟΤΙ
ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ
ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΝ ΟΤΙ
ΕΧΟΥΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΟ ΑΞΙΟΜΑΧΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΤΕΤΟΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΕΣ
ΑΠΩΛΕΙΕΣ
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΟΙ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΞΕΧΟΝΤΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ
"REBEL" - http://www.rebelnet.gr/
ΕΝΩ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΠΑΣΑ ΜΟΡΦΗ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΣΤΡΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΣΤΡΑΤΟ ΠΡΟΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΛΛΑ
ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΥΣΗ ΚΑΙ
ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΡΩΤΑ
ΣΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ
ΜΕΤΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΝ ΛΕΝΕ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ
ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΘΕ
ΟΡΙΟ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ
ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ Ο ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΘΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΕΝΩ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΜΕ ΜΑΥΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΕΜΑΤΑ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΙΜΑ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΝΟΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑ
ΙΕΡΑΡΧΗΜΕΝΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΛΕΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕ «ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ» ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΤΟ
ΟΠΟΙΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΑΜΦΙΔΡΟΜΑ ΜΕ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΥΤΗ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΜΕ ΤΟ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΜΗΜΕΝΗ ΙΕΡΑΡΧΙΚΩΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ~ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ
ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΑ ΣΚΕΛΗ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ
ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟ
ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ
ΚΡΟΑΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕ ΤΗΝ
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΘΕ ΚΑΡΥΔΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΑΦΡΙΚΑΝΟΑΣΙΑΤΙΚΟ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΦΟΡΑ ΤΟ
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ "REBEL" ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΟ
ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣ
ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΣΚΕΛΗ
ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ
ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ
ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΖΑ "MAVI MARMARA" ~ "ΜΑΒΙ
ΜΑΡΜΑΡΑ" ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΑ
ΕΧΟΥΝ «ΣΠΑΣΕΙ» ΑΓΡΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΧΟΥΝ
ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΑ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΣΚΕΛΗ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΔΡΟΥΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ
ΕΠΙΤΥΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ
ΩΣ ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΜΕ ΤΙΣ
ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΑΝΤΙΑΜΦΙΓΟΝΙΚΕΣ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ
ΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΕΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ
ΣΥΝΕΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ
ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑΣ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 35
ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΙ ΙΣΟΒΙΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ
ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΟΒΙΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΟΒΙΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ
ΣΚΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ
ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ
ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΣΤΡΑΤΟΥ ΝΑ «ΔΟΥΝ» ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΟΥ
ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ «ΔΕΙΧΝΕΙ» ΤΟ
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΟΦΙΟΛΑΤΡΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟ
ΠΛΗΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΥΠΟ ΠΛΗΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΟΛΑ
ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ
ΟΤΙ Η
ΠΟΤΑΠΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
"ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ
ΜΑΣ" (ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ) ΚΑΙ
"ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ"
(ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)
ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ "ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΟ
ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΗΚΟΝ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΙΩΚΟΥΜΕ
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ"
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΕΝΟΣ ΜΙΣΘΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑΣ
ΓΛΟΙΩΔΟΥΣ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ
ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΩΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΥ
ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΣ ~
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Ε.Υ.Π. Η
ΟΠΟΙΑ ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ
ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ
ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΙΕΘΝΟΣ) ΕΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ
ΣΦΑΙΡΑ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΟΥ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟΥ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΝΤΟΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ ΟΤΙ Η Ε.Υ.Π.
ΜΑΛΛΟΝ ΓΕΜΙΣΕ ΜΕ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΕΣ ΑΡΣΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΕΣ
ΦΕΜΟΥΝΙΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟΥΣ & ΣΤΙΣ...
...«ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ»... ΤΗΣ... ...ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ... ΤΗΣ...
...C.I.A.... ΤΗΣ... ...M.I.T.... ΤΗΣ... ...MOSSAD... ΤΗΣ
...ΑΜΑΖΟΝΙΑΣ.. ΚΑΙ ...ΤΗΣ... ...ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ... ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ
ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ "ΠΑΜΕ
ΠΛΑΤΕΙΑ" ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ "ΠΑΜΕ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ"
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΓΧΡΩΜΟ ΦΑΚΕΛΟ Ο
ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑ ΧΕΙΡΑΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΗΡΙΟ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΗΡΙΟ...
...ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ... ΕΧΟΝΤΑΣ
ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΝΑ ΠΑΡΑΠΑΙΕΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ...
"ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ"...
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ
ΠΑΤΡΩΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΜΕ
ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΑ ΒΡΑΖΕΙ: "...Ε
ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ
ΑΦΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ
ΠΟΥ
ΔΟΥΛΕΨΑΝ Ή ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ
ΕΧΘΡΟ
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑΝ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΘΕΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΠΡΟΣ ΤΑ
ΠΑΤΡΩΑ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΡΧΙΚΑ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΛΑΟ.... ...Ε ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ... ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ
ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΕ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΓΙΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΣΗ
ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΕΠΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ... ...Ε ΡΕ
ΓΛΕΝΤΙΑ... ...ΚΑΙ
ΠΑΛΟΥΚΩΜΑΤΑ... ...ΚΑΙ
ΚΡΕΜΑΛΕΣ... ...ΚΑΙ
ΤΥΦΕΚΙΣΜΟΥΣ... ...Ε ΡΕ
ΓΛΕΝΤΙΑ... ...Ε ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ... ...Ε ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ..."
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΠΟΥ
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
ΑΠΡΟΚΛΗΤΟΥ ΜΙΣΑΝΔΡΟΥ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΚΟΥ ΦΥΛΕΤΙΚΟΥ
ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ
ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ
ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΔΗΘΕΝ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ
ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΣΤΑΔΙΟ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ
ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ
ΑΝΤΕΘΝΙΚΑ ΑΝΤΙΦΥΛΕΤΙΚΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
ΧΡΗΖΟΝΤΑΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΠΡΑΞΗ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΟΥ "Η Τέχνη του Πολέμου Ο ισραηλινός στρατός διαβάζει
Deleuze και Guattari (και Debord)" ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΑΝΤΕΘΝΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ "REBEL" -
http://www.rebelnet.gr/
Η
επίθεση που πραγματοποιήθηκε από μονάδες των Ισραηλινών
“Αμυντικών” Δυνάμεων (IDF) στην πόλη Ναμπλούς τον Απρίλιο
του 2002 χαρακτηρίστηκε από τον στρατηγό Aviv Kokhavi
«αντεστραμμένη γεωμετρία», όρο που επεξήγησε ώς
«αναδιευθέτηση της αστεακής (urban) δομής μέσω μιας σειράς
μικρών, τακτικών κινήσεων». Κατά τη διάρκεια της μάχης,
Ισραηλινοί στρατιώτες κινούνταν μέσα στην πόλη μέσω
«υπέργειων τούνελ» εκατοντάδων μέτρων, που σχημάτιζαν
διατρυπώντας τα πυκνά γειτνιάζοντα κτίσματα. Παρόλο που
αρκετές χιλιάδες στρατιωτών και Παλαιστινίων ανταρτών
κινούνταν ταυτόχρονα μέσα στην πόλη, ήταν σε τέτοιο βαθμό
ενσωματωμένοι στον αστικό ιστό που λίγοι θα διακρίνονταν από
αέρος. Επιπλέον, δεν χρησιμοποίησαν τους δρόμους, τα σοκάκια
ή τις πλατείες της πόλης, ούτε εξωτερικές πόρτες, εσωτερικές
σκάλες ή παράθυρα. Κινήθηκαν οριζόντια διαμέσω τοίχων και
κάθετα μέσω των τρυπών που άνοιξαν με εκρήξεις σε ταβάνια
και πατώματα. Αυτού του είδους η κίνηση, που περιγράφεται
από το στρατό ως «εξάπλωση παρασίτων», επιχειρεί να
επαναπροσδιορίσει το μέσα ως έξω, τον ιδιωτικό εσωτερικό
χώρο ως δημόσιο πέρασμα. Η τακτική του IDF να «περπατάει
μέσα από τοίχους» συνεπάγεται μια αντίληψη της πόλης όχι
απλώς ως τόπο της πολεμικής επιχείρησης αλλά ως το ίδιο το
μέσο της πολεμικής επιχείρησης - ένα εύκαμπτο, σχεδόν ρευστό
μέσο, πυκνό και σε αέναη κίνηση.
Οι σύγχρονοι στρατιωτικοί θεωρητικοί ασχολούνται πλέον με
τον επαναπροσδιορισμό του αστεακού χώρου. Το στοίχημα είναι
μεγάλο και περιλαμβάνει τις θεμελιώδεις έννοιες, όρους και
αρχές που καθορίζουν τις στρατιωτικές στρατηγικές και
τακτικές. Το τεράστιο ακαδημαϊκό πεδίο των στρατιωτικών
αστεακών ερευνητικών ινστιτούτων και εκπαιδευτικών κέντρων,
που έχουν ιδρυθεί προκειμένου να μελετήσουν στρατιωτικές
επιχειρήσεις σε πόλεις, και το οποίο ο γεωγράφος Stephen
Graham έχει αποκαλέσει διεθνή «σκιώδη κόσμο», θα μπορούσε να
παραλληλιστεί με το διεθνές δίκτυο ελίτ αρχιτεκτονικών
σχολών. Ωστόσο, σύμφωνα με τον θεωρητικό του αστεακού χώρου
Simon Marvin, ο στρατιωτικός-αρχιτεκτονικός «σκιώδης κόσμος»
παράγει αυτή τη στιγμή περισσότερη εντατική και
χρηματοδοτούμενη έρευνα από όλα αυτά τα πανεπιστημιακά
προγράμματα μαζί, και είναι σίγουρα ενημερωμένος για την
πρωτοποριακή αστεακή έρευνα που πραγματοποιείται σε
αρχιτεκτονικά ινστιτούτα, ειδικά για τον Τρίτο Κόσμο και τις
αφρικανικές πόλεις. Τα βασικά θεωρητικά κείμενα στις
στρατιωτικές ακαδημίες και τις αρχιτεκτονικές σχολές
συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό. Πράγματι, ο κατάλογος των
συγγραμμάτων στις σύγχρονες στρατιωτικές σχολές περιλαμβάνει
κείμενα που έχουν γραφτεί γύρω στο 1968 (με έμφαση στα έργα
των Gilles Deleuze, Félix Guattari και Guy Debord), καθώς
και πιο σύγχρονα συγγράμματα πολεοδομίας, ψυχολογίας,
κυβερνητικής, μετα-αποικιακής και μετα-δομικής θεωρίας. Εάν
όντως, όπως ισχυρίζονται πολλοί συγγραφείς, ο χώρος
ανάπτυξης της κριτικής έχει χαθεί μέσα στην καπιταλιστική
κουλτούρα του τέλους του 20ού αιώνα, φαίνεται σαν να
ξαναβρίσκει έναν τόπο να ανθίσει, αυτή τη φορά στο στρατό.
Πραγματοποίησα μια συνέντευξη με τον Kokhavi, επικεφαλής της
Μονάδας Αλεξιπτωτιστών, που στα 42 του χρόνια θεωρείται ένας
από τους πιό πολλά υποσχόμενους νέους αξιωματικούς του IDF
(και ήταν επικεφαλής της επιχείρησης εκκένωσης οικισμών στη
Λωρίδα της Γάζας). Όπως πολλοί άλλοι αξιωματικοί καριέρας,
είχε αφήσει προσωρινά το στρατό για να πάρει πανεπιστημιακό
πτυχίο - παρόλο που αρχικά σκόπευε να σπουδάσει
αρχιτεκτονική, κατέληξε με πτυχίο φιλοσοφίας από το Hebrew
University. Όταν μου εξήγησε τον βασικό κανόνα που διείπε τη
μάχη της Ναμπλούς, το πιο ενδιαφέρον για εμένα ήταν όχι τόσο
η περιγραφή των συμβάντων αυτή καθαυτή, όσο ο τρόπος με τον
οποίο αντιλαμβανόταν τη ροή της δράσης.
Είπε: «Ο χώρος που κοιτάς αυτή τη στιγμή, το δωμάτιο αυτό
που κοιτάς, δεν είναι παρά η αντίληψή σου γι’ αυτό. […] Το
ζήτημα είναι πώς θα αντιληφθείς το σοκάκι […] Το
αντιληφθήκαμε ως ένα χώρο στον οποίο απαγορεύεται να
περπατήσεις, απαγορεύεται να περάσεις μια πόρτα και
απαγορεύεται να κοιτάξεις από το παράθυρο, καθώς μας
περιμένει ένα όπλο στο σοκάκι και παγίδες στις πόρτες. Αυτό
συμβαίνει γιατί ο εχθρός αντιλαμβάνεται το χώρο με έναν
κλασσικό, παραδοσιακό τρόπο κι εγώ δε θέλω να ακολουθήσω την
αντίληψη αυτή και να πέσω στις παγίδες του. […] Θέλω να τον
αιφνιδιάσω! Αυτή είναι η πεμπτουσία του πολέμου. Πρέπει να
νικήσω […] Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιλέξαμε να
μετακινηθούμε μέσω των τοίχων... Σαν ένα σκουλήκι που τρώει
το χώρο μπροστά του για να προχωρήσει, αναδύεται προσωρινά
και μετά εξαφανίζεται […] Είπα στους άνδρες μου, “Φίλοι μου!
[…] Αν μέχρι τώρα είχατε συνηθίσει να περπατάτε στους
δρόμους και τα πεζοδρόμια, ξεχάστε το! Από εδώ και πέρα θα
περπατάμε μέσα από τοίχους!”». Η πρόθεση του Kokhavi στη
μάχη ήταν να εισέλθει στην πόλη προκειμένου να σκοτώσει μέλη
της Παλαιστινιακής Αντίστασης και μετά να ξαναβγεί. Η
τρομακτική ευθύτητα των στόχων αυτών, όπως μου τους
διατύπωσε ο Shimon Naveh, ανώτερος του Kokhavi, είναι μέρος
μιας ευρύτερης ισραηλινής πολιτικής που στοχεύει στο να
διαταράσσει την Παλαιστινιακή Αντίσταση τόσο σε πολιτικό όσο
και σε στρατιωτικό επίπεδο, με επιλεγμένες δολοφονίες από
αέρος και εδάφους.
Εάν πιστεύετε ακόμη, όπως θα ήθελε το IDF, πως η μετακίνηση μέσω τοίχων είναι μια σχετικά ευγενής πολεμική τακτική, τότε η περιγραφή των παρακάτω περιστατικών ίσως να σας αλλάξει τη γνώμη. Στην αρχή, οι στρατιώτες μαζεύονται πίσω από τον τοίχο και μετά, χρησιμοποιώντας εκρηκτικά, τρυπάνια ή σφυριά, κάνουν μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να μπορούν να περάσουν. Ακολουθούν χειροβομβίδες λάμψης ή μερικοί τυχαίοι πυροβολισμοί μέσα στο δωμάτιο που συνήθως είναι το σαλόνι όπου κάθονται ανυποψίαστοι πολίτες. Όταν οι στρατιώτες περνούν μέσα από τον τοίχο, κλειδώνουν τους πολίτες σε ένα από τα δωμάτια όπου αναγκάζονται να παραμείνουν -συχνά για αρκετές μέρες- ώσπου να ολοκληρωθεί η επιχείρηση, συχνά χωρίς νερό, τουαλέτα, φαγητό ή φάρμακα.
Εάν πιστεύετε ακόμη, όπως θα ήθελε το IDF, πως η μετακίνηση μέσω τοίχων είναι μια σχετικά ευγενής πολεμική τακτική, τότε η περιγραφή των παρακάτω περιστατικών ίσως να σας αλλάξει τη γνώμη. Στην αρχή, οι στρατιώτες μαζεύονται πίσω από τον τοίχο και μετά, χρησιμοποιώντας εκρηκτικά, τρυπάνια ή σφυριά, κάνουν μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να μπορούν να περάσουν. Ακολουθούν χειροβομβίδες λάμψης ή μερικοί τυχαίοι πυροβολισμοί μέσα στο δωμάτιο που συνήθως είναι το σαλόνι όπου κάθονται ανυποψίαστοι πολίτες. Όταν οι στρατιώτες περνούν μέσα από τον τοίχο, κλειδώνουν τους πολίτες σε ένα από τα δωμάτια όπου αναγκάζονται να παραμείνουν -συχνά για αρκετές μέρες- ώσπου να ολοκληρωθεί η επιχείρηση, συχνά χωρίς νερό, τουαλέτα, φαγητό ή φάρμακα.
Οι πολίτες στην Παλαιστίνη, όπως στο Ιράκ, βιώνουν την
αναπάντεχη είσοδο του πολέμου στην πλέον ιδιωτική σφαίρα της
ζωής τους, το σπίτι τους, ως την πλέον τραυματική και
ταπεινωτική εμπειρία. Μια Παλαιστίνια, η Aisha, περιέγραψε
την εμπειρία της σε συνέντευξη σε δημοσιογράφο του Palestine
Monitor: «Φανταστείτε: κάθεστε στο σαλόνι σας, που ξέρετε
τόσο καλά. Αυτό είναι το δωμάτιο όπου η οικογένεια βλέπει
τηλεόραση μετά το βραδυνό, και ξαφνικά ο τοίχος εξαφανίζεται
με έναν κρότο, το δωμάτιο γεμίζει σκόνη και χαλάσματα και
μέσα από τον τοίχο έρχονται οι στρατιώτες, ο ένας μετά τον
άλλο, ουρλιάζοντας διαταγές. Δεν έχεις ιδέα αν έχουν έρθει
για σένα, αν έχουν έρθει να επιτάξουν το σπίτι σου, ή αν
απλά το σπίτι σου βρίσκεται στην διαδρομή τους προς κάπου
αλλού. Τα παιδιά ουρλιάζουν, πανικοβάλλονται. Μπορείτε να
διανοηθείτε τον τρόμο που βιώνει ένα πεντάχρονο παιδί όταν
τέσσερις, έξι, οχτώ, δώδεκα στρατιώτες εμφανίζονται μέσα από
τον τοίχο με τα πρόσωπά τους βαμμένα μαύρα, τα αυτόματά τους
στραμμένα προς όλες τις κατευθύνσεις, κεραίες να βγαίνουν
από τα σακίδιά τους κάνοντάς τους να μοιάζουν σαν τεράστια
εξωγήινα έντομα;»
Ο
Naveh, απόστρατος αξιωματικός, είναι ο διευθυντής του
Ερευνητικού Ινστιτούτου Επιχειρησιακής Θεωρίας, το οποίο
διδάσκει σε αξιωματικούς του IDF και άλλων στρατών την
«επιχειρησιακή θεωρία» - κάτι ανάμεσα στη στρατηγική και την
τακτική, στη στρατιωτική αργκό. Περιέγραψε το στόχο του
ινστιτούτου του, που ιδρύθηκε το 1996, ως εξής: «Είμαστε σαν
το Ιησουίτικο Τάγμα. Προσπαθούμε να μάθουμε και να δείξουμε
στους στρατιώτες πώς να σκέφτονται. [...] Μελετούμε τον
Christopher Alexander [ΣτΜ: γνωστός άγγλος αρχιτέκτονας], το
φαντάζεστε; Διαβάζουμε κείμενα του John Forester και άλλων
αρχιτεκτόνων. Διαβάζουμε Gregory Bateson, Clifford Geertz.
Οι στρατιώτες και οι στρατηγοί μας καλούνται να σκεφτούν με
βάση το υλικό αυτό. Έχουμε ξεκινήσει μια σχολή και πρόγραμμα
σπουδών που εκπαιδεύει “επιχειρησιακούς αρχιτέκτονες”». Σε
μια διάλεξη ο Naveh παρουσίασε ένα «διάγραμμα αντιπαράθεσης»
όπου παριστάνεται μια σειρά σχέσεων που προκύπτουν λογικά
από την αντιπαραβολή επιχειρησιακών σχεδίων των ανταρτών και
του στρατού. Οι τίτλοι που χρησιμοποιεί, όπως «Διαφορά και
Επανάληψη - η Διαλεκτική της Δόμησης και της Δομής»,
«Άμορφες Εχθρικές Οντότητες», «Μορφοκλασματικοί Ελιγμοί»,
«Ταχύτητα εναντίον Ρυθμών», «Η Πολεμική Μηχανή Wahabi»,
«Μεταμοντέρνοι Αναρχικοί» και «Νομαδικοί Τρομοκράτες», συχνά
παραπέμπουν στο έργο των Deleuze και Guattari. Οι πολεμικές
μηχανές, σύμφωνα με τους φιλοσόφους αυτούς, είναι
πολύμορφες, χαλαρές οργανώσεις που διακρίνονται για την
ικανότητά τους να μεταμορφώνονται, καθώς σχηματίζονται από
μικρές ομάδες που χωρίζονται ή ενώνονται μεταξύ τους,
ανάλογα με τις συγκυρίες. (Ο Deleuze και ο Guattari γνώριζαν
πως το κράτος μπορεί πρόθυμα να μεταμορφωθεί σε πολεμική
μηχανή. Παρομοίως, όταν πραγματεύονται τον «ομοιόμορφο χώρο»
υπαινίσσονται ότι αυτή η αντίληψη μπορεί να οδηγήσει στην
κυριαρχία.)
Ρώτησα τον Naveh γιατί ο Deleuze και ο Guattari είναι τόσο
δημοφιλείς στον ισραηλινό στρατό. Απάντησε πως «πολλές από
τις έννοιες στο βιβλίο τους “A Thousand Plateaux” έγιναν
εξαιρετικά σημαντικές για εμάς […] επιτρέποντάς μας να
εξηγήσουμε σύγχρονες καταστάσεις με τρόπο που πριν δε
μπορούσαμε. Αμφισβήτησε τα πρότυπά μας. Πιό σημαντικός ήταν
ο διαχωρισμός που πρότεινε μεταξύ “ομοιόμορφου” και
“ραβδωτού” χώρου [που αντιστοιχούν] στις έννοιες της
“πολεμικής μηχανής” και του “κρατικού μηχανισμού”. Στο IDF
χρησιμοποιούμε πλέον συχνά τον όρο “να ομαλοποιήσουμε τον
χώρο” όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε μια επιχείρηση που θα
πραγματοποιηθεί μέσα στο χώρο σαν αυτός να μην είχε σύνορα.
[…] Οι Παλαιστινιακές περιοχές μπορούν πραγματικά να
χαρακτηριστούν ως “ραβδωτές” με την έννοια ότι είναι
κλεισμένες από φράχτες, τοίχους, χαντάκια, οδοφράγματα κτλ».
Όταν τον ρώτησα εάν μέρος αυτής της αντίληψης ήταν η κίνηση
μέσα από τοίχους, εξήγησε πως «στη Ναμπλούς το IDF
αντιμετώπισε τις συγκρούσεις στην πόλη ως ένα πρόβλημα
χώρου. [...] Η κίνηση μέσω των τοίχων είναι μια απλή
μηχανική λύση που συνδέει τη θεωρία με την πράξη».
Για να καταλάβει κανείς την τακτική του IDF να μετακινείται
μέσω Παλαιστινιακών αστεακών χώρων, είναι απαραίτητο να
καταλάβει πώς αντιλαμβάνονται την γνωστή πλέον τακτική του
“swarming” [ΣτΜ: συγκέντρωση σε σμήνος] - ένας όρος που έχει
χρησιμοποιηθεί πολλάκις στη στρατιωτική θεωρία μετά την
επιβολή του αμερικάνικου μεταψυχροπολεμικού δόγματος,
γνωστού ώς «Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις». Η
τακτική του swarming υιοθετήθηκε σύμφωνα με την αντίστοιχη
αρχή της νοημοσύνης του σμήνους [swarm intelligence] στην
Τεχνητή Νοημοσύνη, που θεωρεί πως η δυνατότητα για επίλυση
προβλημάτων δημιουργείται από την αλληλεπίδραση και
επικοινωνία σχετικά απλοϊκών παραγόντων (μυρμήγκια, πουλιά,
μέλισσες, στρατιώτες) με λίγο ή και καθόλου κεντρικό έλεγχο.
Το σμήνος απεικονίζει την αρχή του μη-γραμμικού φαινομένου
σε χωρικούς, οργανωτικούς και χρονικούς όρους. Η παραδοσιακή
τακτική του ελιγμού, χαρακτηριστική της απλοϊκής ευκλείδιας
γεωμετρίας, μεταμορφώνεται, σύμφωνα με το στρατό, σε μια
πολύπλοκη γεωμετρία που θυμίζει μορφοκλασματικές δομές. Το
σχέδιο μάχης αντικαθίσταται από κάτι που ο στρατός,
χρησιμοποιώντας έναν φουκωικό όρο, ονομάζει «μεθοδολογία
εργαλειοθήκης», όπου διαφορετικές μονάδες λαμβάνουν τα
εργαλεία που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν μια σειρά από
καταστάσεις και σενάρια αλλά δεν μπορούν να προβλέψουν την
χρονική αλληλουχία με την οποία τα γεγονότα αυτά θα συμβούν.
Ο Naveh λέει: «Οι επιχειρησιακοί και τακτικοί επικεφαλής
στηρίζονται ο ένας στον άλλο και μαθαίνουν τα προβλήματα
καταστρώνοντας το σχέδιο μάχης […] η δράση γίνεται γνώση και
η γνώση γίνεται δράση. […] Καθώς ένα καθοριστικό αποτέλεσμα
δεν είναι εφικτό, το κυρίως όφελος από την επιχείρηση
γίνεται τώρα η βελτίωση του ίδιου του συστήματος ως
σύστημα».
Αυτό εξηγεί ίσως τη γοητεία που ασκούν στο στρατό τα χωρικά
και οργανωτικά μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί από θεωρητικούς
όπως ο Deleuze και ο Guattari. Πράγματι, όσον αφορά το
στρατό, οι αστεακές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι η
υπέρτατη μορφή μεταμοντέρνας σύγκρουσης. Η πίστη σε ένα
λογικά κατασκευασμένο και γραμμικό σχέδιο μάχης χάνεται μέσα
στην πολυπλοκότητα της αστεακής πραγματικότητας. Οι άμαχοι
γίνονται μαχητές και οι μαχητές γίνονται άμαχοι. Η ταυτότητα
μπορεί να αλλάξει το ίδιο γρήγορα με το φύλο: η μεταμόρφωση
γυναικών σε άνδρες μαχητές μπορεί να συμβεί τόσο γρήγορα όσο
χρειάζεται ένας Ισραηλινός στρατιώτης μεταμφιεσμένος σε
Άραβα ή ένας μεταμφιεσμένος Παλαιστίνιος μαχητής για να
τραβήξει ένα αυτόματο κάτω από μια φούστα. Για έναν
Παλαιστίνιο μαχητή που πήρε μέρος σε μια τέτοια μάχη, οι
Ισραηλινοί φαίνεται σαν «να είναι παντού: πίσω, στα πλάγια,
δεξιά κι αριστερά. Πώς να πολεμήσεις έτσι;».
Η
κριτική θεωρία είναι πλέον κλειδί για τη διδασκαλία και την
εκπαίδευση που παρέχει ο Naveh. Εξηγεί: «Χρησιμοποιούμε την
κριτική θεωρία κυρίως για να κριτικάρουμε τον ίδιο τον
στρατιωτικό θεσμό - τα προκαθορισμένα και βαριά του θεμέλια.
Η θεωρία είναι σημαντική για εμάς προκειμένου να καλύψουμε
το κενό μεταξύ της υπάρχουσας κατάστασης και της κατάστασης
προς την οποία θέλουμε να πάμε. Χωρίς τη θεωρία δεν
μπορούσαμε να κατανοήσουμε τα διάφορα γεγονότα γύρω μας, που
διαφορετικά θα φαίνονταν ασύνδετα μεταξύ τους. […] Επί του
παρόντος, το Ινστιτούτο έχει καταλυτική επίδραση στο στρατό,
έχει γίνει ένας ανατρεπτικός κόμβος στο εσωτερικό του.
Εκπαιδεύοντας υψηλόβαθμους στρατιωτικούς γεμίσαμε το σύστημα
[IDF] με ανατρεπτικούς πράκτορες […] που θέτουν ζητήματα.
[…] Πολλοί από τους ανώτερους δεν ντρέπονται να συζητάνε για
τον Deleuze ή τον [Bernard] Tschumi». Τον ρώτησα, γιατί τον
Tschumi; Απάντησε: «Η έννοια της ασυνέχειας στο βιβλίο του
Tschumi “Αρχιτεκτονική και Ασυνέχεια” (1994) έγινε σχετική
με το σκοπό μας […] Ο Tschumi είχε μια διαφορετική
προσέγγιση στην επιστημολογία - ήθελε να ξεπεράσει την
μονοδιάστατη γνώση και την κεντρομόλο σκέψη. Είδε τον κόσμο
μέσα από πολλές διαφορετικές κοινωνικές πρακτικές, από ένα
συνεχώς μεταβαλλόμενο οπτικό πεδίο. Ο Tschumi δημιούργησε
μια νέα γραμματική - έδωσε μορφή στις έννοιες που συνθέτουν
τη σκέψη μας». Τον ρώτησα τότε, γιατί όχι ο Derrida και η
Αποδόμηση; Απάντησε: «Ο Derrida είναι ίσως υπερβολικά ασαφής
(θεωρητικός) για το κοινό μας. Έχουμε περισσότερα κοινά με
τους αρχιτέκτονες: συνδυάζουμε θεωρία και πρακτική. Μπορούμε
να διαβάσουμε, μα ξέρουμε παράλληλα πώς να χτίσουμε και να
καταστρέψουμε - και μερικές φορές να σκοτώσουμε».
Πλάι σε αυτές τις θεωρητικές τοποθετήσεις, ο Naveh προσθέτει
συχνά αναφορές σε πρότυπα στοιχεία της αστεακής θεωρίας,
όπως οι καταστασιακές πρακτικές της dérive (μια μέθοδος
περιπλάνησης μέσα στην πόλη, που βασίζεται σε αυτό που οι
Καταστασιακοί ονόμασαν «ψυχογεωγραφία») και της détournement
[μεταστροφή-οικειοποίηση] (τη χρησιμοποίηση εγκατελειμμένων
κτιρίων για χρήση άλλη από αυτή για την οποία είχαν
σχεδιαστεί). Ως γνωστόν, τις ιδέες αυτές συνέλαβαν ο Guy
Debord και άλλα μέλη της Καταστασιακής Διεθνούς προκειμένου
να αμφισβητήσουν την ιεραρχία της καπιταλιστικής πόλης και
να καταργήσουν τους διαχωρισμούς μεταξύ δημόσιου και
ιδιωτικού, του μέσα και του έξω, χρήσης και λειτουργίας,
αντικαθιστώντας τον ιδιωτικό χώρο με μια δημόσια επιφάνεια
χωρίς σύνορα. Αναφορές στο έργο του Georges Bataille, είτε
απευθείας είτε μέσω των γραπτών του Tschumi, επίσης
φανερώνουν μια επιθυμία επίθεσης ενάντια στην αρχιτεκτονική
και καταστροφής του ορθολογισμού της μεταπολεμικής εποχής,
επιθυμία διαφυγής από τα αρχιτεκτονικά καλούπια και
απελευθέρωσης των καταπιεσμένων ανθρώπινων επιθυμιών.
Χωρίς αμφιβολία, τη γνώση των ανθρωπιστικών επιστημών -που
συχνά θεωρείτο το πιό ισχυρό όπλο ενάντια στον ιμπεριαλισμό-
ιδιοποιείται ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός και τη χρησιμοποιεί ως
δικό του όπλο. Η χρήση της θεωρίας από το στρατό δεν είναι
φυσικά κάτι καινούργιο - ένα μακρύ νήμα συνδέει τον Μάρκο
Αυρήλιο με τον στρατηγό Patton.
Οι μελλοντικές στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον αστεακών
χώρων θα χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο τεχνολογίες
που έχουν αναπτυχθεί για την “απο-τοιχοποίηση του τοίχου”,
για να δανειστούμε μια έκφραση από τον Gordon Matta-Clark.
Αυτή εδώ είναι η νέα απάντηση του στρατιώτη/αρχιτέκτονα στη
λογική των “έξυπνων βομβών”. Οι τελευταίες έχουν προκαλέσει
μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων μεταξύ των πολιτών, απλώς και μόνο
επειδή η ψευδαίσθηση της ακρίβειας δίνει στο
στρατιωτικό/πολιτικό κατεστημένο τη δικαιολογία να
χρησιμοποιήσει εκρηκτικά σε κατοικημένες περιοχές.
Γίνεται εδώ εμφανής μια ακόμη χρήση της θεωρίας ώς ένα
υπέρτατο “έξυπνο όπλο”. Η συστηματική χρήση θεωρητικών και
τεχνολογικών εννοιών από το στρατό επιδιώκει να παρουσιάσει
τον πόλεμο ως απόμακρο, γρήγορο, ευφυή, συναρπαστικό - και
οικονομικά εφικτό. Η βία μπορεί λοιπόν να περιγραφεί ως
ανεκτή και να ζητηθεί από την κοινή γνώμη να την
υποστηρίξει. Ως τέτοια, η ανάπτυξη και η διάδοση νέων
πολεμικών τεχνολογιών προωθεί στη δημόσια σφαίρα το μύθο πως
μια στρατιωτική λύση [στο Παλαιστινιακό] είναι εφικτή - σε
καταστάσεις όπου είναι τουλάχιστον αμφισβητούμενη.
Παρόλου που δεν χρειάζεσαι τον Deleuze για να επιτεθείς στη
Ναμπλούς, η θεωρία βοήθησε το στρατό να αναδιοργανωθεί
προσφέροντάς του μια νέα γλώσσα για να μιλήσει στον εαυτό
του και σε άλλους. Μια θεωρία “έξυπνων όπλων” έχει τόσο
πρακτική όσο και διανοητική χρήση, καθώς επαναπροσδιορίζει
τις πολεμικές επιχειρήσεις σε αστικές περιοχές. Η πρακτική ή
τακτική λειτουργία, ο βαθμός στον οποίο η θεωρία του Deleuze
επηρεάζει πολεμικές τακτικές και ελιγμούς, εγείρει ερωτήματα
σχετικά με τη σύνδεση θεωρίας και πράξης. Η θεωρία έχει
προφανώς τη δύναμη να ενθαρρύνει νέες εκλεπτύνσεις, αλλά
μπορεί ακόμη να βοηθήσει στην κατανόηση, ανάπτυξη ή και
δικαιολόγηση ακόμα ιδεών που αναπτύσσονται ξεχωριστά σε
διαφορετικά πεδία γνώσης και με αρκετά διαφορετικές ηθικές
βάσεις. Με διανοητικούς όρους, ο πόλεμος, εάν δεν είναι
πόλεμος μέχρις τελικής εξόντωσης, αποτελεί έναν τρόπο
συνδιάλεξης μεταξύ εχθρών. Κάθε στρατιωτική επιχείρηση
στοχεύει στο να “πει” κάτι στον εχθρό. Το «swarming», οι
«επιλεκτικές δολοφονίες» και η «έξυπνη καταστροφή» βοηθούν
το στρατό να πει στους εχθρούς του πως έχει τη δυνατότητα να
προξενήσει ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές. Οι επιδρομές
μπορούν τότε να φανούν ως μια μετριοπαθής επιλογή σε σχέση
με την καταστροφική δυνατότητα που διαθέτει ο στρατός και
που θα χρησιμοποιήσει εάν ο αντίπαλος ξεπεράσει τα “ανεκτά”
επίπεδα βίας ή παραβιάσει κάποια άτυπη συμφωνία. Σύμφωνα με
τη στρατιωτική επιχειρησιακή θεωρία είναι σημαντικό να μη
χρησιμοποιείς ποτέ πλήρως την καταστροφική δυνατότητα του
στρατού, και προτιμότερο να διατηρείς τη δυνατότητα
κλιμάκωσης των αγριοτήτων. Διαφορετικά, οι απειλές χάνουν το
νόημά τους.
Όταν ο στρατός μιλά για θεωρία στον εαυτό του, φαντάζει σαν
να είναι έτοιμος να αλλάξει τις οργανωτικές του δομές και
ιεραρχίες. Όταν μιλά για θεωρία στο κοινό, σε διαλέξεις,
τηλεοπτικές μεταδόσεις και έντυπες ανακοινώσεις, φαίνεται
σαν να προσπαθεί να μεταδώσει μια εικόνα ενός στρατού
πολιτισμένου και εκλεπτυσμένου. Και όταν ο στρατός “μιλά”
(όπως κάθε στρατός) στον εχθρό, η θεωρία μπορεί να γίνει
αντιληπτή ως ένα ιδιαίτερα εκφοβιστικό όπλο «σοκ και δέους».
Το μήνυμα είναι: «Ποτέ δεν θα καταλάβεις ούτε καν τι ήταν
αυτό που σε σκότωσε».
*
Ο Eyal Weizman είναι αρχιτέκτονας, συγγραφέας και διευθυντής
του Κέντρου Ερευνητικής Αρχιτεκτονικής στο Goldsmith’s
College του Λονδίνου. Το έργο του πραγματέυεται ζητήματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χώρων σε σύγκρουση.
ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΟΥ "The art of war: Deleuze Guattari Debord and the
Israeli Defence Force" ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟ
ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ "REBEL" -
http://www.rebelnet.gr/
The Israeli Defence Forces have been heavily influenced by
contemporary philosophy, highlighting the fact that there is
considerable overlap among theoretical texts deemed
essential by military academies and architectural schools
The attack conducted by units of the Israeli Defence Forces
(IDF) on the city of Nablus in April 2002 was described by
its commander, Brigadier-General Aviv Kokhavi, as ‘inverse
geometry’, which he explained as ‘the reorganization of the
urban syntax by means of a series of micro-tactical
actions’.[1]
During the battle soldiers moved within the city across
hundreds of metres of ‘overground tunnels’ carved out
through a dense and contiguous urban structure. Although
several thousand soldiers and Palestinian guerrillas were
manoeuvring simultaneously in the city, they were so
‘saturated’ into the urban fabric that very few would have
been visible from the air. Furthermore, they used none of
the city’s streets, roads, alleys or courtyards, or any of
the external doors, internal stairwells and windows, but
moved horizontally through walls and vertically through
holes blasted in ceilings and floors. This form of movement,
described by the military as ‘infestation’, seeks to
redefine inside as outside, and domestic interiors as
thoroughfares. The IDF’s strategy of ‘walking through walls’
involves a conception of the city as not just the site but
also the very medium of warfare – a flexible, almost liquid
medium that is forever contingent and in flux.
Contemporary military theorists are now busy
re-conceptualizing the urban domain. At stake are the
underlying concepts, assumptions and principles that
determine military strategies and tactics. The vast
intellectual field that geographer Stephen Graham has called
an international ‘shadow world’ of military urban research
institutes and training centres that have been established
to rethink military operations in cities could be understood
as somewhat similar to the international matrix of élite
architectural academies. However, according to urban
theorist Simon Marvin, the military-architectural ‘shadow
world’ is currently generating more intense and well-funded
urban research programmes than all these university
programmes put together, and is certainly aware of the
avant-garde urban research conducted in architectural
institutions, especially as regards Third World and African
cities. There is a considerable overlap among the
theoretical texts considered essential by military academies
and architectural schools. Indeed, the reading lists of
contemporary military institutions include works from around
1968 (with a special emphasis on the writings of Gilles
Deleuze, Félix Guattari and Guy Debord), as well as more
contemporary writings on urbanism, psychology, cybernetics,
post-colonial and post-Structuralist theory. If, as some
writers claim, the space for criticality has withered away
in late 20th-century capitalist culture, it seems now to
have found a place to flourish in the military.
I
conducted an interview with Kokhavi, commander of the
Paratrooper Brigade, who at 42 is considered one of the most
promising young officers of the IDF (and was the commander
of the operation for the evacuation of settlements in the
Gaza Strip).2 Like many career officers, he had taken time
out from the military to earn a university degree; although
he originally intended to study architecture, he ended up
with a degree in philosophy from the Hebrew University. When
he explained to me the principle that guided the battle in
Nablus, what was interesting for me was not so much the
description of the action itself as the way he conceived its
articulation. He said: ‘this space that you look at, this
room that you look at, is nothing but your interpretation of
it. […] The question is how do you interpret the alley? […]
We interpreted the alley as a place forbidden to walk
through and the door as a place forbidden to pass through,
and the window as a place forbidden to look through, because
a weapon awaits us in the alley, and a booby trap awaits us
behind the doors. This is because the enemy interprets space
in a traditional, classical manner, and I do not want to
obey this interpretation and fall into his traps. […] I want
to surprise him! This is the essence of war. I need to win
[…] This is why that we opted for the methodology of moving
through walls. . . . Like a worm that eats its way forward,
emerging at points and then disappearing. […] I said to my
troops, “Friends! […] If until now you were used to move
along roads and sidewalks, forget it! From now on we all
walk through walls!”’[2]
Kokhavi’s intention in the battle was to enter the city in
order to kill members of the Palestinian resistance and then
get out. The horrific frankness of these objectives, as
recounted to me by Shimon Naveh, Kokhavi’s instructor, is
part of a general Israeli policy that seeks to disrupt
Palestinian resistance on political as well as military
levels through targeted assassinations from both air and
ground.
If you still believe, as the IDF would like you to, that
moving through walls is a relatively gentle form of warfare,
the following description of the sequence of events might
change your mind. To begin with, soldiers assemble behind
the wall and then, using explosives, drills or hammers, they
break a hole large enough to pass through. Stun grenades are
then sometimes thrown, or a few random shots fired into what
is usually a private living-room occupied by unsuspecting
civilians. When the soldiers have passed through the wall,
the occupants are locked inside one of the rooms, where they
are made to remain – sometimes for several days – until the
operation is concluded, often without water, toilet, food or
medicine. Civilians in Palestine, as in Iraq, have
experienced the unexpected penetration of war into the
private domain of the home as the most profound form of
trauma and humiliation. A Palestinian woman identified only
as Aisha, interviewed by a journalist for the Palestine
Monitor, described the experience: ‘Imagine it – you’re
sitting in your living-room, which you know so well; this is
the room where the family watches television together after
the evening meal, and suddenly that wall disappears with a
deafening roar, the room fills with dust and debris, and
through the wall pours one soldier after the other,
screaming orders. You have no idea if they’re after you, if
they’ve come to take over your home, or if your house just
lies on their route to somewhere else. The children are
screaming, panicking. Is it possible to even begin to
imagine the horror experienced by a five-year-old child as
four, six, eight, 12 soldiers, their faces painted black,
sub-machine-guns pointed everywhere, antennas protruding
from their backpacks, making them look like giant alien
bugs, blast their way through that wall?’[3]
Naveh, a retired Brigadier-General, directs the Operational
Theory Research Institute, which trains staff officers from
the IDF and other militaries in ‘operational theory’ –
defined in military jargon as somewhere between strategy and
tactics. He summed up the mission of his institute, which
was founded in 1996: ‘We are like the Jesuit Order. We
attempt to teach and train soldiers to think. […] We read
Christopher Alexander, can you imagine?; we read John
Forester, and other architects. We are reading Gregory
Bateson; we are reading Clifford Geertz. Not myself, but our
soldiers, our generals are reflecting on these kinds of
materials. We have established a school and developed a
curriculum that trains “operational architects”.’[4] In a
lecture Naveh showed a diagram resembling a ‘square of
opposition’ that plots a set of logical relationships
between certain propositions referring to military and
guerrilla operations. Labelled with phrases such as
‘Difference and Repetition – The Dialectics of Structuring
and Structure’, ‘Formless Rival Entities’, ‘Fractal
Manoeuvre’, ‘Velocity vs. Rhythms’, ‘The Wahabi War
Machine’, ‘Postmodern Anarchists’ and ‘Nomadic Terrorists’,
they often reference the work of Deleuze and Guattari. War
machines, according to the philosophers, are polymorphous;
diffuse organizations characterized by their capacity for
metamorphosis, made up of small groups that split up or
merge with one another, depending on contingency and
circumstances. (Deleuze and Guattari were aware that the
state can willingly transform itself into a war machine.
Similarly, in their discussion of ‘smooth space’ it is
implied that this conception may lead to domination.)
I
asked Naveh why Deleuze and Guattari were so popular with
the Israeli military. He replied that ‘several of the
concepts in A Thousand Plateaux became instrumental for us
[…] allowing us to explain contemporary situations in a way
that we could not have otherwise. It problematized our own
paradigms. Most important was the distinction they have
pointed out between the concepts of “smooth” and “striated”
space [which accordingly reflect] the organizational
concepts of the “war machine” and the “state apparatus”. In
the IDF we now often use the term “to smooth out space” when
we want to refer to operation in a space as if it had no
borders. […] Palestinian areas could indeed be thought of as
“striated” in the sense that they are enclosed by fences,
walls, ditches, roads blocks and so on.’[5] When I asked him
if moving through walls was part of it, he explained that,
‘In Nablus the IDF understood urban fighting as a spatial
problem. [...] Travelling through walls is a simple
mechanical solution that connects theory and practice.’[6]
To understand the IDF’s tactics for moving through
Palestinian urban spaces, it is necessary to understand how
they interpret the by now familiar principle of ‘swarming’ –
a term that has been a buzzword in military theory since the
start of the US post cold War doctrine known as the
Revolution in Military Affairs. The swarm manoeuvre was in
fact adapted, from the Artificial Intelligence principle of
swarm intelligence, which assumes that problem-solving
capacities are found in the interaction and communication of
relatively unsophisticated agents (ants, birds, bees,
soldiers) with little or no centralized control. The swarm
exemplifies the principle of non-linearity apparent in
spatial, organizational and temporal terms. The traditional
manoeuvre paradigm, characterized by the simplified geometry
of Euclidean order, is transformed, according to the
military, into a complex fractal-like geometry. The
narrative of the battle plan is replaced by what the
military, using a Foucaultian term, calls the ‘toolbox
approach’, according to which units receive the tools they
need to deal with several given situations and scenarios but
cannot predict the order in which these events would
actually occur.[7] Naveh: ‘Operative and tactical commanders
depend on one another and learn the problems through
constructing the battle narrative; […] action becomes
knowledge, and knowledge becomes action. […] Without a
decisive result possible, the main benefit of operation is
the very improvement of the system as a system.’[8]
This may explain the fascination of the military with the
spatial and organizational models and modes of operation
advanced by theorists such as Deleuze and Guattari. Indeed,
as far as the military is concerned, urban warfare is the
ultimate Postmodern form of conflict. Belief in a logically
structured and single-track battle-plan is lost in the face
of the complexity and ambiguity of the urban reality.
Civilians become combatants, and combatants become
civilians. Identity can be changed as quickly as gender can
be feigned: the transformation of women into fighting men
can occur at the speed that it takes an undercover
‘Arabized’ Israeli soldier or a camouflaged Palestinian
fighter to pull a machine-gun out from under a dress. For a
Palestinian fighter caught up in this battle, Israelis seem
‘to be everywhere: behind, on the sides, on the right and on
the left. How can you fight that way?’[9]
Critical theory has become crucial for Nave’s teaching and
training. He explained: ‘we employ critical theory primarily
in order to critique the military institution itself – its
fixed and heavy conceptual foundations. Theory is important
for us in order to articulate the gap between the existing
paradigm and where we want to go. Without theory we could
not make sense of the different events that happen around us
and that would otherwise seem disconnected. […] At present
the Institute has a tremendous impact on the military; [it
has] become a subversive node within it. By training several
high-ranking officers we filled the system [IDF] with
subversive agents […] who ask questions; […] some of the top
brass are not embarrassed to talk about Deleuze or [Bernard]
Tschumi.’[10] I asked him, ‘Why Tschumi?’ He replied: ‘The
idea of disjunction embodied in Tschumi’s book Architecture
and Disjunction (1994) became relevant for us […] Tschumi
had another approach to epistemology; he wanted to break
with single-perspective knowledge and centralized thinking.
He saw the world through a variety of different social
practices, from a constantly shifting point of view.
[Tschumi] created a new grammar; he formed the ideas that
compose our thinking.[11] I then asked him, why not Derrida
and Deconstruction? He answered, ‘Derrida may be a little
too opaque for our crowd. We share more with architects; we
combine theory and practice. We can read, but we know as
well how to build and destroy, and sometimes kill.’[12]
In addition to these theoretical positions, Naveh references
such canonical elements of urban theory as the Situationist
practices of dérive (a method of drifting through a city
based on what the Situationists referred to as
‘psycho-geography’) and détournement (the adaptation of
abandoned buildings for purposes other than those they were
designed to perform). These ideas were, of course, conceived
by Guy Debord and other members of the Situationist
International to challenge the built hierarchy of the
capitalist city and break down distinctions between private
and public, inside and outside, use and function, replacing
private space with a ‘borderless’ public surface. References
to the work of Georges Bataille, either directly or as cited
in the writings of Tschumi, also speak of a desire to attack
architecture and to dismantle the rigid rationalism of a
postwar order, to escape ‘the architectural strait-jacket’
and to liberate repressed human desires.
In no uncertain terms, education in the humanities – often
believed to be the most powerful weapon against imperialism
– is being appropriated as a powerful vehicle for
imperialism. The military’s use of theory is, of course,
nothing new – a long line extends all the way from Marcus
Aurelius to General Patton.
Future military attacks on urban terrain will increasingly
be dedicated to the use of technologies developed for the
purpose of ‘un-walling the wall’, to borrow a term from
Gordon Matta-Clark. This is the new soldier/architect’s
response to the logic of ‘smart bombs’. The latter have
paradoxically resulted in higher numbers of civilian
casualties simply because the illusion of precision gives
the military-political complex the necessary justification
to use explosives in civilian environments.
Here another use of theory as the ultimate ‘smart weapon’
becomes apparent. The military’s seductive use of
theoretical and technological discourse seeks to portray war
as remote, quick and intellectual, exciting – and even
economically viable. Violence can thus be projected as
tolerable and the public encouraged to support it. As such,
the development and dissemination of new military
technologies promote the fiction being projected into the
public domain that a military solution is possible – in
situations where it is at best very doubtful.
Although you do not need Deleuze to attack Nablus, theory
helped the military reorganize by providing a new language
in which to speak to itself and others. A ‘smart weapon’
theory has both a practical and a discursive function in
redefining urban warfare. The practical or tactical
function, the extent to which Deleuzian theory influences
military tactics and manoeuvres, raises questions about the
relation between theory and practice. Theory obviously has
the power to stimulate new sensibilities, but it may also
help to explain, develop or even justify ideas that emerged
independently within disparate fields of knowledge and with
quite different ethical bases. In discursive terms, war – if
it is not a total war of annihilation – constitutes a form
of discourse between enemies. Every military action is meant
to communicate something to the enemy. Talk of ‘swarming’,
‘targeted killings’ and ‘smart destruction’ help the
military communicate to its enemies that it has the capacity
to effect far greater destruction. Raids can thus be
projected as the more moderate alternative to the
devastating capacity that the military actually possesses
and will unleash if the enemy exceeds the ‘acceptable’ level
of violence or breaches some unspoken agreement. In terms of
military operational theory it is essential never to use
one’s full destructive capacity but rather to maintain the
potential to escalate the level of atrocity. Otherwise
threats become meaningless.
When the military talks theory to itself, it seems to be
about changing its organizational structure and hierarchies.
When it invokes theory in communications with the public –
in lectures, broadcasts and publications – it seems to be
about projecting an image of a civilized and sophisticated
military. And when the military ‘talks’ (as every military
does) to the enemy, theory could be understood as a
particularly intimidating weapon of ‘shock and awe’, the
message being: ‘You will never even understand that which
kills you.’
Notes
[1] Quoted in Hannan Greenberg, ‘The Limited Conflict: This
Is How You Trick Terrorists’, in Yediot Aharonot;
www.ynet.co.il (23 March 2004)
[2] Eyal Weizman interviewed Aviv Kokhavi on 24 September at
an Israeli military base near Tel Aviv. Translation from
Hebrew by the author; video documentation by Nadav Harel and
Zohar Kaniel
[3] Sune Segal, ‘What Lies Beneath: Excerpts from an
Invasion’, Palestine Monitor, November, 2002;
www.palestinemonitor.org/eyewitness/Westbank/what_lies_beneath_by_sune_segal.html
9 June, 2005
[4] Shimon Naveh, discussion following the talk ‘Dicta
Clausewitz: Fractal Manoeuvre: A Brief History of Future
Warfare in Urban Environments’, delivered in conjunction
with ‘States of Emergency: The Geography of Human Rights’, a
debate organized by Eyal Weizman and Anselm Franke as part
of ‘Territories Live’, B’tzalel Gallery, Tel Aviv, 5
November 2004
[5] Eyal Weizman, telephone interview with Shimon Naveh, 14
October 2005
[6] Ibid.
[6] Ibid.
[7] Michel Foucault’s description of theory as a ‘toolbox’
was originally developed in conjunction with Deleuze in a
1972 discussion; see Gilles Deleuze and Michel Foucault,
‘Intellectuals and Power’, in Michel Foucault, Language,
Counter-Memory, Practice: Selected Essays and Interviews,
ed. and intro. Donald F. Bouchard, Cornell University Press,
Ithaca, 1980, p. 206
[8] Weizman, interview with Naveh
[9] Quoted in Yagil Henkin, ‘The Best Way into Baghdad’, The
New York Times, 3 April 2003
[10] Weizman, interview with Naveh
[11] Naveh is currently working on a Hebrew translation of
Bernard Tschumi’s Architecture and Disjunction, MIT Press,
Cambridge, Mass., 1997.
[12] Weizman, interview with Naveh
[Eyal Weizman is an architect, writer and Director of
Goldsmith’s College Centre for Research Architecture. His
work deals with issues of conflict territories and human
rights. A full version of this article was recently
delivered at the conference ‘Beyond Bio-politics’ at City
University, New York, and in the architecture program of the
Sao Paulo Biennial. A transcript can be read in the
March/April, 2006 issue of Radical Philosophy.]
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:
mute
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ:
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 18/04/2010:
LINKS:
ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ
(2) ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΩΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΣ
ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ - "Η Τέχνη του Πολέμου Ο ισραηλινός
στρατός διαβάζει Deleuze και Guattari (και Debord)" ~ "The
art of war Deleuze Guattari Debord" - ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ "REBEL" -
http://www.rebelnet.gr/
ΟΙ ΔΥΟ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ
"REBEL" ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΟΥΝ ΩΣ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ
ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ
ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΞΗ ΣΩΡΕΙΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΟΥΝ ΣΦΟΔΡΑ ΤΑ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ
ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
ΔΙΟΤΙ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΑΜΕΣΑ
ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΗΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ Νο.1. "REBEL" - "Η Τέχνη του
Πολέμου Ο ισραηλινός στρατός διαβάζει Deleuze και Guattari
(και Debord)" ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ
ΙΣΤΟΧΩΡΟ "REBEL" - http://www.rebelnet.gr/
"REBEL"
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗ
ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ
Νο.1.
"REBEL" -
http://www.rebelnet.gr - "Η Τέχνη του Πολέμου Ο ισραηλινός
στρατός διαβάζει Deleuze και Guattari (και Debord)" -
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΣΤΙΣ 2012-12-26 22-55-00
ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΗΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ Νο.2. "REBEL" - "The art of war
Deleuze Guattari Debord" - ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΕΡΑΡΧΙΚΟ
ΑΝΑΡΧΟΑΡΙΣΤΕΡΟΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ "REBEL" -
http://www.rebelnet.gr/
"REBEL"
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗ
ΙΣΤΟΣΕΛΙΣ
Νο.2.
"REBEL" -
http://www.rebelnet.gr - "The art of war Deleuze Guattari
Debord" - ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΣΤΙΣ 2012-12-26 22-56-00
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ
"ΕΝΗΜΕΡΩΤΗΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [
02540
] [ 2012.12.26 00:00 ]
"ΕΝΗΜΕΡΩΤΗΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [
02541
] [ 2012.12.27 00:00 ]
"ΘΗΣΕΥΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο
[
00003
]
- [
2009.07.28
15:00 ]
"ΘΗΣΕΥΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο
[
00005
] - [
2009.12.06
00:00 ]
"ΘΗΣΕΥΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο
[
00006
] - [
2010.01.04 00:00
]
"ΘΗΣΕΥΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [
00007
] - [ 2010.03.11 00:00 ]
"ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [
00021
] [ 2009.07.22 15:00 ]
"ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [
00038
] [ 2012.08.07 00:00 ]
"ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο
[
00003
]
[
2008.11.01 23:30
]
"ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο
[
00008
] [
2008.12.30 18:00
]