Η είσοδος στο 1930 και του μεσοπολέμου είναι κομβική για το μύθευμα της γεννήσεως του "μακεδονισμού" αφού εγκαταλείφθηκε η θέση του υπομνήματος του 1927 για "καταπιεζόμενους λαούς της Βαλκανικής" (Bούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, Εβραίοι, Έλληνες, Τσιγγάνοι) της πτέρυγας του ΕΜΕΟ που ήταν υπό την κομμουνιστική διεθνή ξεκινώντας η επιδίωξη για «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία». Σε αυτό το διάστημα θεωρήθηκε η εθνική ταυτότητα «Βούλγαρος» συμβατή με την πολιτική ετικέτα «Μακεδόνας».
Ο Βλαδιμήρ Ποπτόμωφ, μέλος της ΚΕ της ΕΜΕΟ επεσήμανε διαφορετικές πολιτικο-κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Μακεδονία (δλδ την Ελληνική περιφέρεια), το Ιλιντεντ και στη Βαρδαρία φοβούμενος τον συνεχή εκσερβισμό και εξελληνισμό του σλαβικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα οι νέες γενιές να χειρίζονται άνετα στον γραπτό και προφορικό λόγο μόνον την ελληνική ή τη σερβική γλώσσα.
Έτσι, κατά τον Ποπτόμωφ, η εφημερίδα "Μακεδονική Υπόθεση" μπορούσε να γίνει κατανοητή μονάχα από τους πρόσφυγες της Βουλγαρίας. Πρότεινε την αποκέντρωση της οργανώσεως, την ίδρυση δηλαδή σε κάθε τμήμα μιας εθνικοεπαναστατικής οργανώσεως υπό την καθοδήγηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, με το σύνθημα «της αυτοδιαθέσεως του μακεδονικού λαού μέχρι τον αποχωρισμό σε κυρίαρχη και ενιαία Μακεδονία». Το βασικότερο, ίσως, σημείο της εκθέσεως του Ποπτόμωφ ήταν η επιβεβαίωση του κινδύνου της επιτυχίας του εκσερβισμού και του εξελληνισμού. Λίγα χρόνια αργότερα τέθηκε το VMRO επικεφαλής του "μακεδονικού εθνικό-επαναστατικού κινήματος".
Στην ιστοριογραφία των Σκοπίων υποστηρίζεται η άποψη ότι η απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς υπήρξε σαν πρώτη αναγνώριση του «μακεδονικού έθνους». Όπως όμως προκύπτει από τα πρωτόκολλα των συνεδριάσεων, το διαφορετικό περιεχόμενο των προσχεδίων της αποφάσεως και της τελικής αποφάσεως αποδεικνύεται ότι το «μακεδονικό έθνος» δε θεωρούνταν από την αρχή μία δεδομένη πραγματικότητα. Η Κομμουνιστική Διεθνής δεν διευκρίνισε τα ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά «Μακεδόνων», που τους διαφοροποιούσαν από τους Σέρβους, τους Έλληνες και τους Βουλγάρους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι ίδιοι οι Βαλκάνιοι Κομμουνιστές, στο προσχέδιο και στο σχέδιο αποφάσεως για την ΕΜΕΟ (Eνωμένη), αδυνατούσαν να συλλάβουν κάποια έννοια «εθνικότητος των Μακεδόνων» ως ιδιαίτερο «σλαβομακεδονικό έθνος». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν μία πολιτική απόφαση που επιβλήθηκε στα Βαλκανικά Κομμουνιστικά Κόμματα ξεκινώντας το μύθευμα για την αυτοδιάθεση του "Μακεδονικού λαού" της προπαγανδιστικής Γιουγκοσλαβικής ιστοριογραφίας...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ
Άλλα σχετικά: [1] [2]